ตอนที่ 2 ใครอยากเจอ
1478 Words
เช้าวันต่อมา @คณะวิศวะ
ผมขับรถมาจอดที่หน้าคณะทั้งที่วนหาที่จอดรถอยู่นาน
“แม่ง...วันนี้ทำไม รถเยอะจังวะ?”
“เห็นเขาว่ามีงานแข่งบาสมหาลัยมั้งมึง คนเลยเข้ามาเชียร์เยอะ” มาร์ตินพูด เพราะอาริสแฟนสาวพึ่งจะส่งข้อความมาขออนุญาตไปดูเมื่อครู่
“มึงรู้ได้ไง” อีธานเอียงคอถาม
“เด็กกูพึ่งรายงานมา”
“เหรอวะ?” คำพูดนั้นมันทำให้อีธานนึกหมั่นไส้ ที่แต่ก่อนเพื่อนของเขามันเป็นเสือ ตอนนี้มีเมียก็เลยเป็นแมวไปซะแล้ว อะไรก็อาริสๆ ไม่ว่าหายใจเข้าหรือหายใจออก
เขาส่งให้มาร์ตินลงไปที่หน้าคณะวิศวะ
ก่อนที่จะวนรถดูที่จอดอีกครั้ง และดันไปจอดรถข้างๆ กับคนที่คุ้นหน้าที่พึ่งปะทะกันเมื่อวาน
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” หญิงสาวใบหน้าสวยเอ่ยคำขอโทษก่อนที่จะเงยหน้ามองคู่กรณี
เธอดันเปิดประตูรถโดยไม่ทันได้ระวัง และชนเข้ากับอีธานที่เปิดประตูรถออกมาพร้อมกันพอดี
“นี่เธอ!”
“นี่นาย!”
ทั้งคู่มองหน้ากันเขม็งออกท่าทางที่พร้อมจะปะทะ เธอเท้าสะเอวใส่เขา และเขาก็เท้าสะเอวใส่เธอ
“มัวแต่มองผู้ชายคนไหนอยู่เหรอครับ ถึงได้ลงมาไม่ดูตาม้าตาเรือ” อีธานพูดด้วยคำที่สุภาพ ค้านกับท่าทางที่กวนประสาท
“ก็ขอโทษแล้วไง...มีปัญหาอะไรอีกล่ะ?”
“รถผมมันแพงนะครับ...ถ้าเป็นรอยจะรับผิดชอบไหวเหรอ?”
“รถนาย?” เธอใช้สายตามองเขาด้วยความเย่อหยิ่งพลางนึกดูถูก
ก็ไอ้รถสปอร์ตสีดำขลับที่เขาขับมาวันนี้มันเป็นของเขาจริงๆ หนิ แต่เขาก็ไม่จำเป็นต้องอธิบายให้ยัยนี่ฟัง
พลางนึกถึงลูกคุณหนูถังแตกอย่างเธอที่ยังจะทำหน้าหยิ่ง และดูถูกเขาทางสายตาอีก
ตอนนี้ประตูรถมันยันกันอยู่ทำให้ทั้งคู่เดินออกจากรถไม่ได้
“โอ๊ยยย...แม่คุณ...ถอยหลังไปก่อนสิแค่นี้ก็คิดไม่ได้หรือไง? ห๊ะ!”
เธอถึงขั้นถลึงตาใส่ ที่ได้ยินประโยคที่โคตรจะประชดประชันของเขา
“แล้วทำไมนายไม่ถอยไปล่ะ?” เสียงหวานตะหวาดใส่
“หึ! น่าเบื่อชะมัด”
เธอเบ้ปากใส่ผมอย่างผู้ชนะที่ผมยอมถอย
“ที่ฉันถอยเพราะฉันเป็นสุภาพบุรุษหรอกนะ” ผมเดินตามหลังเธอไปติดๆ และพูดใส่เธอ
“สุภาพบุรุษ? ชิ”
“อย่ามา...ชิ ใส่ฉันนะ”
“แล้วนายจะทำไม?”
“ให้ทำปะล่ะ”
“นายอย่ามาพูดบ้าๆ ออกไปให้ห่าง เหม็นบุหรี่”
“ฉันยังไม่ได้ดูดเลย”
“ก็มันเหม็นหนิ”
อีธานก้มดมไปที่เสื้อช็อป เขาฉีดน้ำหอมราคาแพงขนาดนี้เธอยังว่าเหม็นบุหรี่อีก มันน่าจับมาดูดปากแลกลิ้นซะให้เข็ด อีธานใช้สายตาสำรวจทรวดทรงของเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า
เธอรีบเดินหนี เพราะคนด้านหลังใช้สายตาลวนลาม กับคำพูดที่ล่อแหลมใส่เธอไม่หยุด
“เธอจะไปไหน?”
“มันก็เรื่องของฉันป่ะ ไม่ต้องมายุ่ง”
เขาเดินตามเธอมาจนมารู้ว่าเธอกำลังจะเดินเข้าไปดูแข่งบาสมหาลัย
“อ๋อ...มาดูผู้ชายว่างั้น?”
“มันเรื่องของฉัน...ทำไมนายยังมายืนอยู่ตรงนี้ ไม่ขึ้นตึกเรียนของนายไปสักที”
“ฉันตามมาดูคนคันน่ะ...ถ้าเธอคันฉันช่วยเธอได้นะ” เขาพูดพร้อมมองเรือนร่างของเธอ ใช้สายตาที่บ้ากามมองเธอไม่หยุด
“ไอ้บ้า...ไปได้แล้ว” เธอพูดออกมาอย่างหงุดหงิด
วันนี้เธอดีใจมากที่ได้เจอเพื่อนรักอย่างไอเดีย ถ้าไม่ติดว่าเจอคนประสาทอย่างเขาก่อนหน้า วันนี้ก็เป็นวันที่ดีสำหรับเธอวันหนึ่งเลยล่ะ
Rrrrr
“ไอ้อีธานมึงอยู่ไหนวะ? อาจารย์มาแล้ว”
“เออ!...กูกำลังไป”
ดีนะที่มือถือของเขาดังขึ้นมาเสียก่อน ไม่งั้นเธอต้องมาเจอคนประสาทๆ อย่างเขาตามไม่เลิกแน่ๆ
“เอาไว้ค่อยเจอกันใหม่นะจ๊ะ...น้องสาว”
“ไอ้บ้า...ใครอยากเจอกับนาย”
เขาส่งยิ้มหวานให้เธออย่างเจ้าเล่ห์ และเดินออกไปจากหน้าสนามบาส ก่อนที่เพื่อนสาวของเธอจะเดินมาถึงเพียงไม่กี่ก้าว
“ไอเดีย ฉันอยู่นี่” เธอโบกไม้โบกมือให้เพื่อนรักต่างสถาบัน
วันนี้ไอเดีย เพื่อนสาวชวนเธอมาดูผู้ชายที่เธอแอบชอบแข่งบาส เธอเลยมาและก่อนหน้านี้เธอจอดรถอยู่ตรงคณะวิศวะเพราะอยากจะรู้ว่ามาร์ตินคนที่พ่อเธอให้เธอเข้าหาเรียนอยู่ตรงไหน
ตอนนี้เธอพอจะรู้แล้วว่าเป้าหมายของเธออยู่ตรงนี้ และมันก็เป็นการดีที่ได้เจอเพื่อนรักที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่มัธยมอย่างไอเดีย เธอทั้งคู่ไม่ได้เจอกันมานานแล้ว
“ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะยัยปิ่น”
“แกก็สวยขึ้นเป็นกองเลยนะยะ”
“เมื่อกี้ฉันเห็นเสื้อช็อปสีแดงเดินออกไปจากตรงนี้...แกแอบมีผู้เรียนวิศวะที่นี่หรือเปล่า?” ไอเดียพูดเชิงหยอกล้อ
“ฉันเนี่ยนะจะมีผู้เรียนอยู่ที่นี่...ยิ่งเป็นเด็กวิศวะด้วยแล้วฉันเข็ดแล้วว่ะ”
“ให้จริงเถอะ...อย่างแกมันสเปคเด็กวิศวะเลยนะ หุ่นเอ็กซ์ๆ เซ็กซี่อย่างแก ไม่รอดแน่ ยิ่งถ้าเด็กวิศวะมหาลัยฉันเจอแกเข้านะรับรองต้องเข้ามาจีบแกแน่นอน พวกนั่นร้ายไม่เบา”
เธอคิดตามคำพูดของเพื่อนรัก ไม่อยากจะบอกเลยว่าพึ่งเจอมาและก็ดูจะร้ายไม่เบาอย่างที่ไอเดียว่า
“ฉันเข็ดแล้วว่ะ”
ปิ่นมุกเล่าทุกอย่างให้ไอเดียฟังทั้งหมด ถึงแม้นว่าจะอยู่ต่างสถาบันกัน แต่เธอสองคนก็ติดต่อ และคุยปรึกษากันทุกเรื่องและก็เกือบทุกวัน
“แล้วแกตัดใจเรื่องไอ้พี่บรู๊คของแกได้หรือยัง?”
“ฉันมูฟออนนานแล้ว ผู้ชายมักมากแบบนั้นฉันไม่ไปคิดถึงให้เสียเวลา รกสมองฉันเปล่าๆ”
ใช่แล้วล่ะ ฉันพึ่งเจอคนเลวอย่างไอ้พี่บรู๊คมันทิ้งมา มันหล่อนะแต่โคตรเหี้ย...ฉันคิดว่ามันจะหยุดที่ฉัน ฉันเลยลองคบ แต่ที่ไหนได้ คบกับฉันยังไม่ถึงเดือนมันไปหาดาวคณะคนใหม่ทั้งๆ ที่ยังคบกับฉันอยู่
อย่างนี้ไม่เรียกว่าเลว แล้วจะเรียกว่าอะไรล่ะ?
“ดีแล้วแก...แกสวยขนาดนี้ ยังไงก็มีผู้ชายวิ่งเข้าหาอยู่แล้วล่ะ”
ตอนนี้ในสนามกำลังแข่งขันกันอย่างสนุก ไอเดียชี้ให้ดูผู้ชายที่เธอแอบชอบ เขาหล่อโดดเด่นอย่างที่ไอเดียว่าจริงๆ แต่ก็ดูท่าทางจะมี FC ของเขาอยู่เต็มสนาม
“พี่พีชของฉันหล่อไหม?”
“หล่อดิ...แต่ดูท่าทางคนจะชอบเยอะนะแก” ปิ่นมุกพูดพร้อมมองไปรอบๆ อัฒจันทร์
“ฉันก็คงได้แต่มองล่ะมั้งแก...” ไอเดียพูดออกอาการเศร้า
“แกสวยค่ะเพื่อน...มั่นใจในตัวเองหน่อย” ทั้งสองให้กำลังใจกัน และกันก่อนที่จะดูการแข่งบาสต่อและส่งเสียงเชียร์อย่างสนุก
Rrrrr
“ไอ้เจมส์...มึงอยู่ไหนวะ?”
“สนามบาสครับลูกพี่”
“กูว่าแล้ว”
อีธานรีบโทรหารุ่นน้อง เพราะคิดว่ายังไงไอ้เจมส์ต้องไปเฝ้าเมียมันแน่
“มีอะไรให้ผมรับใช้เหรอครับลูกพี่?”
“มึงช่วยดูผู้หญิงให้กูคนนึงดิ...เธออยู่สนามบาสที่เดียวกับมึง”
“คนไหนครับ”
“เดี๋ยวกูส่งรูปไปให้”
อีธานแอบถ่ายรูปเธอระยะไกล ในตอนที่เขาเดินกลับมา เขาซูม และโฟกัสไปที่ใบหน้าสวย หวังว่าจะให้รุ่นน้องช่วยสืบว่าเธอมาหาผู้ชายคนไหน และไอ้เจมส์รุ่นน้องก็อยู่ที่สนามบาสเป็นไปอย่างที่เขาคิด
“กูส่งไปแล้ว...มึงช่วยดูให้กูทีดิว่าเธอมาหาใคร?”
พอได้รับรูป เจมส์ก็มองสำรวจจนเจอเข้ากับเธอ และแอบถ่ายคลิปรายงานให้รุ่นพี่ดู
ติ้ง....คลิป
ภาพหญิงสาวสองคนกำลังเชียร์บาสอย่างสนุก อีธานมองคลิปนั่น และอมยิ้มออกมาโดยที่เขาเองก็ยังไม่รู้ตัว
“ไอ้เจมส์...มึงดูด้วยว่าตอนกลับเธอกลับกับใคร มีผู้ชายมาส่งหรือเปล่า”
“ครับลูกพี่”
“ดูห่าอะไรของมึงอยู่วะ? ไม่ส่งงานอาจารย์หรือไง กูหิวข้าวแล้ว” มาร์ตินมองเพื่อนรักที่เอาแต่นั่งยิ้ม ไม่ยอมเขียนแบบสักที
“เออ! กูเขียนเสร็จแล้วกำลังจะไปส่ง”
- Writer
