พ่ายรักวิศวะเถื่อน25+

ตอนที่ 7 รังควาน

“ไอ้บ้า เลิกกันแล้วจะมาตามรังควานอะไรฉันนักหนาก็ไม่รู้”

ปิ่นมุกเดินบ่นพึมพำคนเดียวออกมาจากร้านอาหาร ที่แฟนเก่าอย่างบรู๊คเดินเข้ามาพูดกับมาร์ตินแบบนั้น

“ทำไมต้องทำตัวห่วงก้างอย่างนี้ด้วยนะ ประสาทชะมัด” ปิ่นมุกยังคงแค้นกับคำพูดที่บรู๊คเข้ามาแขวะใส่เมื่อครู่

ก็ไม่เพียงแค่นี้ที่บรู๊คยังออกอาการรังควานเธอไม่เลิก ขนาดเธอเดินกับผู้ชายคนไหนในมหาลัยให้บรู๊คเห็น บรู๊คก็จะเข้ามาแขวะเธอแบบนี้ตลอด

“อยากกินต่อ...กินซ้ำจากกูมากหรือไงวะ?” ประโยคที่เขาพูดบ่อย ที่เขาเข้ามาพูดใส่คนที่ฉันเดินควง หลังจากเลิกรากับเขา

ไหนวันนั้นเขาบอกฉันเองว่าฉันแข็งทื่อเหมือนตอไม้ ไม่ตรงกับรูปร่างหน้าตาภายนอกที่เซ็กซี่ของฉันหนิ

ก็วันนั้นมันเป็นครั้งแรกของฉัน แล้วเขาก็เกือบจะได้มันไป

“เลิกกันแล้ว ยังจะมาทำตัวเลวๆ ใส่ฉันอีก ไอ้คนเลว!”

ปิ่นมุกหันไปบ่นกับประตูทางเข้าร้านอาหาร พร้อมกับทำหน้ายักษ์จนคนที่เดินสวนออกมาต้องตกใจ นึกว่าโดนเธอว่าเข้าให้

เธอเดินมาที่รถถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนที่จะทิ้งตัวไปที่เบาะรถด้วยความเอือมระอา ในใจเธอตอนนี้มันสับสนไปหมด ไม่รู้ว่าจะจัดการเรื่องหนี้ของพ่อยังไง และยังมาเจอแฟนเก่าที่ทำตัวแย่ๆ กับเธออีก

เธอนึกถึงวันนั้น วันที่เกือบได้กับบรู๊คครั้งแรก

วันนั้นฝนตกหนัก พี่บรู๊คมารับฉันถึงคณะ ไม่รู้ว่าที่เขาเข้าหาฉันเป็นเพราะอะไร แล้วทำไมคนมาจีบฉันตั้งเยอะแยะ ทำไมฉันต้องไปเลือกคนเลวๆ อย่างมันด้วย

มันจีบฉันติด ดูท่าทางมันเหมือนเป็นผู้ชนะ ไม่รู้มันไปพนันกับเพื่อนมันไว้หรือเปล่า ฉันได้ข่าวมาแว่วๆ แต่ก็ไม่อยากจะไปหาคำตอบให้ตัวเองเจ็บใจ

วันนั้นมันขับบิ๊กไบค์มารับฉันไปกินข้าว แต่ระหว่างออกมาจากร้านอาหารฝนมันดันตกหนัก และข้างหน้าก็ถึงคอนโดของมันก่อน

มันบอกว่าเข้าไปหลบฝนที่คอนโดของมันก่อนดีกว่า มันขับต่อไม่ไหวทั้งๆ ที่คอนโดของฉันมันไกลออกไปอีกไม่ถึงกิโล

มันพาฉันขึ้นไปบนห้องด้วยชุดนักศึกษาที่ชุ่มไปด้วยน้ำฝน เสื้อสีขาวบางๆ พอเปียกน้ำแล้วมันก็เห็นไปถึงไหนต่อไหน

ฉันพยายามเอามือปิดส่วนที่มันโป๊ ดีที่ตอนนั้นไม่ค่อยมีคน มีฉันกับมันแค่สองคน ฉันนึกว่ามันจะถอดเสื้อช็อปมาคลุมให้ฉันเหมือนในหนังเกาหลี แต่เปล่าเลย พอเข้าไปในลิฟต์ มันกับสำรวจมองเรือนร่างของฉันด้วยสายตาที่บ้ากาม แต่ก็เก็บทรงนิ่ง

“ปิ่นว่าปิ่นรอด้านล่างดีกว่านะคะ” ฉันพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปกดเปิดลิฟต์ ก่อนที่มันจะปิดลง แต่มือหนาก็มาห้ามฉันเอาไว้

“ไปรอข้างบนเถอะ” เสียงแผ่วเบา ที่กระซิบข้างหูสุดสยิว ทำให้ขนฉันลุกซู่ไปทั้งตัว

ตอนนี้ฉันพอจะรู้แล้วว่าเหตุการณ์ข้างหน้าฉันต้องเจอกับอะไร

พอลิฟต์เปิดที่ชั้น 7 ไอ้พี่บรู๊คมันก็คล้องเอวของฉันให้เดินออกมาจากลิฟต์

มันเริ่มเล้าโลมฉันตั้งแต่ก่อนที่จะเปิดประตูคอนโดของมัน โดยการเอามือหนาลูบหลัง ลากเลื้อยลงไปที่ก้นงอนของฉัน

“พี่บรู๊คคะ...ปิ่นว่า” ฉันพยายามจับมือที่พยายามละลาบละล้วงฉันเอาไว้

มันลากฉันเข้าไปถึงในห้องนอน ผลักตัวฉันลงให้นอนราบไปกับเตียง

ไอ้พี่บรู๊คมันพยายามข่มเหงฉันอีกครั้ง ฉันก็ดิ้นสุดตัวจนหลุด แล้ววิ่งออกมาจากห้องนอนที่ไอ้พี่บรู๊คลากฉันเข้าไปเมื่อครู่

แต่คนร่างหนากับไวกว่าฉันหลายเท่า ไอ้พี่บรู๊คมันมาตามจับตัวฉันไว้ได้ทันก่อนที่ฉันจะถึงประตู

“พี่บรู๊คปล่อยปิ่นนะ...ปิ่นยังไม่พร้อม”

“เป็นแฟนกันมันก็ต้องมีเรื่องแบบนี้ป่าววะปิ่น?” เขาพูดและพยายามปลุกปล้ำเธออีกครั้ง

แต่เธอก็ยังจะทำตัวแข็งทื่อ ไม่อ่อนระทวยกับไรหนวดที่เอาแต่พยายามไซ้ซอกคอ

มันละจากต้นคอขาวของฉัน และมองหน้าฉันอีกครั้ง พยายามจะบีบสองเต้ากลม เพื่อสร้างอารมณ์ แต่ฉันก็เอามือปกปิดและกอดอกเอาไว้

บรู๊คคิดในใจ ว่าทำไมเธอถึงไม่อ่อนระทวยตามการเล้าโลมของเขาเหมือนที่ผู้หญิงคนอื่นเป็น

ไม่มีใครที่จะยืนนิ่งๆ แข็งทื่ออย่างนี้ได้ ถ้าเจอเขาลุกหนักขนาดนี้

ฉันยังไม่มั่งใจหนิที่จะตกเป็นของเขา ฉันยังไม่แน่ใจเลยว่าพี่บรู๊คมีฉันคนเดียวอย่างที่เขาพูดไว้หรือเปล่า

เพราะไอ้เรื่องความเจ้าชู้ของเขาก็ใช่จะย่อยซะที่ไหนกัน เรื่องนี้เขาดังที่สุดในมหาลัย

เพื่อนฉันมันก็เตือนฉันเอาไว้แล้ว แต่ทำไงได้ตอนนั้นฉันหลงคารมณ์ของเขาไปแล้วหนิ

บรู๊คยังไม่ลดความพยายาม ดันตัวเธอให้ติดกับประตูห้อง และพยายามยกขาข้างนึงของเธอขึ้น แต่เธอก็ฝืนมันเอาไว้

“ปล่อยปิ่นเถอะนะคะ”

“พี่ขอทำแป๊ปเดียว น้า...นะครับที่รัก”

เขาใช้น้ำเสียงและสายตาอ้อนวอนฉันสุดฤทธิ์ แต่ฉันก็ยังจะทำตัวแข็ง

ก็เรื่องอย่างนี้ฉันยังไม่เคยทำกับใครหนิ แล้วมันก็เป็นครั้งแรกของฉัน

“อย่าทำตัวแข็งเหมือนตอไม้ดิวะ...ปิ่น” เขาเริ่มออกอาการหงุดหงิด

ลำแขนแกร่งยกขาฉันได้สำเร็จ และกำลังจะจับไปที่น้องสาวที่อวบอิ่มกลางกาย

ริมฝีปากหยักค่อยๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้ ลมหายใจอุ่นร้อนของเขารดรินอยู่ตรงหน้าผากของเธอจนหัวใจแทบหยุดเต้น

ปิ่นมุกเบี่ยงหน้าเล็กน้อย มือเรียวสั่นเทาพยายามยันแผงอกกว้างเพื่อสร้างระยะห่าง แต่เหมือนแรงของเธอไม่มีความหมายเมื่อเทียบกับกำลังแขนที่โอบรัดแน่น

สายตาคมกริบของบรู๊คฉายแววความต้องการในตัวเธออย่างมาก เขาโน้มตัวต่ำลงเรื่อยๆ ราวกับนักล่าที่จ้องจะชิมเหยื่อ ปลายตาคมหรี่มองริมฝีปากของเธอที่สั่นระริก ลิปกลอสสีลูกกวาดที่เธอเพิ่งแตะไว้เมื่อบ่ายกลับกลายเป็นสิ่งยั่วเย้าที่เขาตั้งใจจะชิม

“อย่า…พี่บรู๊ค” เสียงเธอแผ่วสั่นแทบไม่ออกจากลำคอ

เขายกยิ้มมุมปาก ริมฝีปากหยักหยุดอยู่ห่างไม่ถึงคืบ

ถึงเธอจะขัดขืนเขาตอนนี้ก็คงไม่รอดไปจากอกแกร่งของเขาได้

ตอนนี้ฉันนิ่งมาก...แทบจะหยุดหายใจไปแล้วด้วยซ้ำ

ฉันหลับตาปี๋ พร้อมกับร่างกายแข็งทื่อราวกับก้อนหิน ข้างในอกด้านซ้ายกลับสั่นระรัวอย่างบ้าคลั่ง เหมือนหัวใจจะหลุดทะลักออกมานอกเบ้าทุกครั้งที่ลมหายใจร้อนๆ ของเขาแตะกระทบผิวแก้ม

ริมฝีปากหยักหยุดอยู่แค่เสี้ยววินาทีก่อนที่จะถึงปากฉันฉันรู้ว่าถ้าไม่มีอะไรขัดขึ้นมา มันต้องเกิดขึ้นแน่ๆ ฉันกำลังจะเสีย “ครั้งแรก” ที่ยังไม่ทันได้เตรียมใจให้ใครแล้วหรือนี่!

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

เสียงเคาะประตูดังมาจากทางด้านหลังของฉันในทันที และมันก็เหมือนเสียงระฆังที่ช่วยฉันเอาไว้ได้ทัน

ดวงตาที่ปิดแน่นค่อยๆ เผยอขึ้นทีละข้าง ฉันหรี่ตามองเขา และภาพที่เห็นทำให้ฉันไม่เชื่อสายตาตัวเอง

ตาคมที่เมื่อครู่เต็มไปด้วยความร้อนแรง ถึงกับเบิกกว้าง ชะงักค้างไปเหมือนคนถูกจับผิด สีหน้าแข็งกร้าวกลับเปลี่ยนเป็นวูบไหวในชั่วขณะ เหมือนเขาเองก็ตกใจกับอะไรบางอย่างที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้น

มือที่โอบรัดเอวฉันแน่นเมื่อครู่ ค่อยๆ ผ่อนคลายลงทีละน้อย ลมหายใจที่กรุ่นร้อนแผ่วซ่านหายไป เหลือเพียงเสียงฝนที่กระหน่ำอยู่นอกกระจกบานใหญ่ตรงระเบียง

ฉันหรี่ตาข้างหนึ่งขึ้นมามองเขา ตอนนี้เขาถึงขั้นชะงัก ตาคมถึงขั้นเบิกกว้าง เหมือนเขาตกใจกับอะไรบางอย่าง