“และคุณต้องไปอยู่เป็นเพื่อนผม”
“ฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อคอยดูแลคุณยายค่ะ”
นุชนาถปฏิเสธเสียงแผ่ว เมมฟิสโน้มใบหน้าลงไปใกล้และกระซิบเสียงหน่วง ๆ
“ตอนนี้ท่านหลับอยู่และคนของผมก็จะคอยดูแลหากว่าท่านตื่นมาและจะเรียกใช้ อย่าลืมสิรีสว่าคุณต้องไม่สร้างเงื่อนไขเวลาอยู่กับผมที่นี่”
พูดได้แค่นั้นเขาก็ดึงมือหญิงสาวให้เดินตามขึ้นไปยังชั้นบนสุดของเพนท์เฮาส์หรู นุชนาถรู้สึกอึดอัดขึ้นมาอีกหากแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าต้องทำตามคำบัญชาของเขาอย่างเสียมิได้ ทั้งที่อยากหลุดพ้นจากวังวนนี้ไปหากก็น่าประหลาดที่หัวใจเธอยิ่งเต้นรัวเร็วเวลาเห็นหน้าเมมฟิส ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขายังมีอิทธิพลต่อจิตใจของเธออยู่มาก เพราะไม่ว่ายามหลับหรือตื่นใบหน้าคร้ามเข้มของคนใจหินก็ยังล่องลอยอยู่ในความคิดของเธอเสมอ
ที่ชั้นบนสุดของเพนท์เฮาส์ที่เมมฟิสพาเธอขึ้นไปต้องใช้ลิฟท์เท่านั้น และเมื่อนุชนาถก้าวพ้นจากประตูลิฟท์เธอก็พบว่ามันเป็นห้องนอ
