จรณ์แทบอยากเหลียวหลังกลับไปเบิกตามองให้ชัดๆ อีกรอบ แต่เพียงเท่านี้ก็มั่นใจได้แล้วว่าใช่เด็กสองคนนั้นที่ไปวุ่นวายกับเขาที่บริษัทเมื่อวานอย่างแน่นอน
แต่เดี๋ยวนะ เช่นนั้นก็แปลว่าแพทย์หญิงคนนี้เป็นแม่ของเด็กที่มาหาว่าเขาเป็นมิจฉาชีพอย่างนั้นสิ?
“เราจะไปงานวันเกิดเพื่อนของแม่เหรอคะ” ฮันนี่ไล่สายตามองแม่ขึ้นๆ ลงๆ มาร่วมหนึ่งนาทีแล้ว จรณ์เหยียบคันเร่งมุ่งสู่จุดหมายปลายทาง พลางเปิดโสตแอบฟังการสนทนาของผู้โดยสาร
“ใช่จ้ะ อย่างที่แม่แจ้งไว้แล้ว”
“ไม่แฟร์เลยอะ แม่หมอแต่งตัวซะสวยเลย แต่หนูกับพี่เตอร์ใส่ชุดนักเรียนงี้” เด็กหญิงกอดอกปั้นหน้าบูด เธอก็อยากสวยเหมือนแม่บ้าง
“โอ๋ๆ แม่ขอโทษนะที่ไม่ได้เตรียมการแต่เนิ่นๆ แม่ก็ลืมคิดไปว่าน่าจะเอาชุดมาให้ลูกเปลี่ยนด้วย แต่แม่ก็กะว่าจะไปร่วมงานแค่แป๊บเดียวเป็นมารยาท” ซึ่งการที่ลูกๆ ใส่ชุดนักเรียนไปด้วยแบบนี้ก็จะเป็นข้ออ้างขอตัวกลับก่อนได้ง่ายขึ้น อ้างว่าเด็กต้อ
