11
สายเลือดของเขา
หนึ่งนาทีก่อนโลกของพิณลดาสดใสเหมือนสีของชุดสวยที่สวมใส่อยู่ ทว่าบัดนี้เธอรู้สึกเหมือนมีเงาดำคืบคลานปกคลุมทั่วน่านฟ้า ทุกอย่างเปลี่ยนไปเพียงวินาทีเดียวที่กะพริบตา
ดวงตาเคลือบแคลงแกมตกใจประทับบนใบหน้าเธออยู่หลายนาที แปลว่าเขาก็จำเธอได้อย่างนั้นเหรอ?
ฮันเตอร์กับฮันนี่สะกิดกันยิกๆ ต่างอึดอัดกับความเงียบและบรรยากาศที่แปลกไป กระนั้นก็ไม่กล้าเอ่ยอะไร ได้แต่มองผู้ใหญ่ทั้งสองสลับกันไปมา แอบตื่นเต้นอยู่เหมือนกันว่าพ่อกับแม่เจอกันแล้วจะเกิดอะไรขึ้น ซึ่งพวกเขาก็เอาแต่มองหน้ากันนานเป็นนาที
“มาแล้วเหรอคะพี่หมอพิณ เชิญด้านในเลยค่ะ” ดารัณในวัยยี่สิบหกปีอุ้มเด็กชายปรัชญ์ออกมาต้อนรับ เมื่อนั้นบรรยากาศกระอักกระอ่วนระหว่างพิณลดาและคนขับรถจำเป็นจึงถูกสลายไป
“สวัสดีค่ะคุณดารัณ สุขสันต์วันเกิดนะคะ แล้วนี่คุณสามีอยู่ด้านในเหรอคะ” พิณลดาหันไปยิ้มกับเจ้าภาพงานพลางจับมือป้อมของทารกที่ยื่นมาหา
