“อุแว้ อุแว้ แง้ๆ" เสียงร้องไห้ของหนูน้อยวัยสี่เดือนเศษในยามดึก ปลุกพ่อกับแม่ให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ทั้งที่ผู้เป็นแม่เพิ่งจะได้นอนไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา
“เดี๋ยวพี่ไปดูเอง พริกนอนเถอะ” พยัคฆ์รั้งมือภรรยาไว้ เมื่อศยามลกำลังจะขยับตัวลงจากเตียงไปดูลูกน้อย
ชายหนุ่มรีบลงจากเตียงเข้าไปอุ้มลูกสาว ที่ร้องขึ้นมาในอ้อมกอดด้วยความชำนาญ เพราะช่วยศยามลเลี้ยงลูกน้อย ตั้งแต่วันแรกที่ออกมาจากโรงพยาบาล
“สงสัยลูกหิวนมมั้งคะ” ศยามลไม่ได้นอนต่อตามที่สามีบอก ขยับตัวมานั่งข้างเตียง ยื่นมือไปรับลูกน้อยจากอ้อมอกของสามีมาอุ้ม
เสียงร้องไห้งอแงก็ค่อยๆ เงียบลง เมื่อเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นแม่ ปากเล็กสีระเรื่อเบะคว่ำลงเล็กน้อย
“หิวนมเหรอคะคนเก่ง มาค่ะมากินนมกันดีกว่า”
เต้างามอวบอิ่มที่อัดแน่นไปด้วยน้ำนมของลูกน้อย ประจักษ์แก่สายตาของคุณพ่อ ยอดอกถูกริมฝีปากเล็กของลูกสาวครอบครองไปแล้วหนึ่งข้าง ดูดดื่มอย่า
