ขยันพูดให้เจ็บช้ำ 2
1076 Words
อาหารหลากหลายเมนูทยอยขึ้นโต๊ะอาหาร ล้วนเป็นเมนูของโปรดพยัคฆ์และเสี่ยอำนาจ จากฝีมือศยามลที่เป็นคนเข้าครัวลงมือปรุงอาหารเอง โดยมีป้านวลเป็นลูกมืออยู่ห่างๆ
เมื่ออาหารพร้อม ทุกคนที่นั่งประจำที่ของตัวเอง เสียงสนทนาเริ่มขึ้นจากประมุขของบ้าน ที่คงหนีไม่พ้นการถามสารทุกข์สุกดิบของลูกสะใภ้ ที่ตัวเองจับยัดเยียดให้ลูกชาย
หวังจะให้เป็นฝั่งเป็นฝา เป็นหัวหน้าครอบครัวและมีหลานตัวน้อยๆ มาวิ่งเล่นที่บ้าน แต่เวลาก็ล่วงเลยผ่านมาแรมปี ก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าหลานจะมาเกิดเสียที
“พ่อว่าเราสองคนไปตรวจร่างกายกันหน่อยดีไหม ปีกว่าแล้วนะ ทำไมหลานพ่อยังไม่มาสักที” สองสามีภรรยาอดจะที่จะหันมองหน้ากันไม่ได้
อีกทั้งยังนึกสงสารเสี่ยอำนาจที่เฝ้ารอหลาน ทั้งที่ความจริงท่านคงไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าหลาน ที่เกิดจากการจับยัดเยียดในครั้งนี้แน่
“สงสัยลูกผมไม่อยากมาเกิด เพราะไม่อยากมีแม่เป็นคนแบบนี้” อดที่จะแขวะใส่คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามกันไม่ได้
“ปากแกนี่มันจริงๆ เลยนะเสือ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะเสี่ย เพราะสิ่งที่คุณเสือพูดมาก็ถูกค่ะ ลูกพริกก็ไม่ได้อยากมีพ่อแบบคุณเสือเหมือนกัน”
"นี่...”
“พอๆๆ เลิกทะเลาะจิกกัดกันสักที สงสัยครบสองปี พ่อก็คงไม่ได้อุ้มหลานหรอก ถ้ายังทะเลาะกันแบบนี้”
“ผมสัญญานะครับ ว่าถ้าหลังสองปีเมื่อไหร่ ผมจะหาผู้หญิงที่ถูกใจแต่งงานด้วย และจะรีบมีหลานให้คุณพ่ออุ้มทันที”
“พูดอะไรเกรงใจหนูพริกบ้างเสือ”
“ทำไมต้องเกรงใจครับ ในเมื่อผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้หญิงที่พ่อเลือกให้ ที่อยู่ด้วยกันทุกวันนี้ก็อยู่ๆ ไปให้ครบสองปีก็แค่นั้น” ศยามลกำช้อนในมือแน่น เรียวปากอิ่มเม้มเข้ากัน มองพยัคฆ์ด้วยความเจ็บในใจ
“งั้นฝืนทนอีกหน่อยแล้วกันนะคะ เพราะพริกก็อยากเป็นอิสระแล้วเหมือนกัน เบื่อจะแย่” พูดจบก็ก้มหน้าก้มตาทานอาหาร
ทั้งที่ความจริงเธอทานแทบไม่ลงด้วยซ้ำ รู้สึกว่าลำคอตีบตันกับคำพูดของพยัคฆ์ ที่เฝ้าย้ำเตือนให้เธอไม่ลืมเลือนความสัมพันธ์ในครั้งนี้
เสี่ยอำนาจมองศยามลแล้วก็ได้แต่ถามตัวเอง ว่าสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจทำลงไปถูกต้องหรือไม่ หากถามถึงความเห็นแก่ตัว ก็คงตอบว่าใช่ ที่ให้ศยามลมีอะไรกับลูกชาย เพราะตัวเองอยากอุ้มหลาน โดยที่ทั้งสองคนไม่ได้รักชอบกันเลยสักนิด และยังไม่รู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำ
และหากพูดแบบเห็นแก่ตัวอีกสักครั้ง ก็คงต้องบอกว่า ตนจ่ายเงินซื้อตัวศยามลมาตั้งสามล้าน ไหนจะหนี้สินที่พ่อของหญิงสาวติดหนี้ไว้อีกก็สองล้าน เพราะฉะนั้นตนก็มีสิทธิ์ทำอะไรกับหญิงสาวก็ได้ไม่ใช่หรือ
แม้จะเป็นตรรกะที่ป่วย แต่เสี่ยอำนาจก็มองไม่เห็นทางอื่นในเวลานั้น ที่ทุกอย่างมันรุมเร้าเข้ามา จนไม่รู้เลยว่าตัวเองจะมีชีวิตอยู่ได้นานอีกแค่ไหน
“ที่เธอพูดว่าเธออยากเป็นอิสระจากฉัน หมายความว่ายังไง” ทันทีก้าวขาเข้ามาในบ้าน พยัคฆ์ที่ทนเก็บอารมณ์ขุ่นมัวไว้ ตั้งแต่รับประทานอาหารที่บ้านของบิดา ก็เปิดฉากขึ้นมาเสียงดัง ทว่าศยามลกลับไม่คิดจะหยุดเดิน และหันมาตอบคำถาม กลับเดินไปตอบไป
“ไม่เห็นจะมีอะไรเข้าใจยากตรงไหนเลยนี่คะ”
“พริก!!” เสียงเข้มคำรามในลำคอ มือหนาคว้าแขนเรียว ดึงหญิงสาวให้หันกลับมาเผชิญหน้ากัน
“คุณเสือพริกเจ็บ ปล่อยค่ะ” พยายามแกะมือของพยัคฆ์ออกจากแขนตัวเอง แต่กลับถูกชายหนุ่มออกแรงบีบมากขึ้น
“อยากไปจากฉันมากขนาดนั้นเลยหรือไง” ศยามลเผลอแสดงสีหน้าเบื่อหน่ายออกมา นั่นยิ่งทำให้คนอารมณ์เสียหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิม
“ใครกันแน่ที่อยากไป คุณเสือต่างหากที่อยากให้ครบสองปีไวๆ เพื่อจะได้ไปหาผู้หญิงที่คุณเสือถูกใจและมีลูกด้วยกัน” คิ้วเข้มขมวดมุ่น
ก่อนเรียวปากหยักจะยกยิ้มในเวลาต่อมา คลายมือออกจากแขนหญิงสาว เปลี่ยนมาเป็นรวบรัดเอวบางเข้ามาใกล้ เชยคางมนให้ศยามลสบสายตากัน
“เสียใจเหรอที่ฉันพูดแบบนั้น ก็เลยพูดประชดประชันฉันกลับบ้างว่างั้น” ศยามลไม่ตอบ สะบัดมือพยัคฆ์ออกจากคางตัวเอง พยายามขืนตัวออกจากวงแขนที่โอบรัดไว้ แต่กลับถูกรัดแน่นขึ้น และหากหูไม่ฝาด ศยามลได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ออกมาจากชายหนุ่ม
“นี่อย่าบอกนะ ว่าเธอหลงรักฉันเข้าให้แล้ว” คนที่พยายามดิ้นหนีหยุดชะงัก เงยหน้าขึ้นสบสายตาคม ก่อนจะละสายตามองไปที่อื่น เมื่อเห็นแววตาขบขันของพยัคฆ์ที่มองมา
ส่วนพยัคฆ์ก็เหมือนหัวใจเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อคิดว่าศยามลรักตัวเอง คล้ายกับกำลังรู้สึกดีหากคำตอบที่ได้มาคือ คำว่ารัก แต่ในขณะเดียวกันสมองอีกด้านก็ร้องแทรกเข้ามาว่า
บ้าหรือไงถึงได้ถามคำถามนั้นออกไป และคิดว่าศยามลจะรักตัวเอง
“ว่าไง ตอบมาสิว่าเธอตกหลุมรักฉันเข้าให้แล้ว ยัยพริกนรก”
“พริกจะรู้สึกยังไงมันก็เรื่องของพริก ปล่อยค่ะ พริกจะไปอาบน้ำ”
“พอดีเลย ฉันก็อยากอาบน้ำเหมือนกัน”
“งั้นคุณเสือก็อาบก่อนเลยค่ะ พริกอาบทีหลัง” เรื่องอะไรจะอาบกับพยัคฆ์ มีหวังเธอเสียเปรียบอีกแน่ แต่เชื่อเถอะคนหื่นไม่มีทางให้ศยามลเดินหนีแน่ คว้าหมับเข้าที่มือบาง
“จะอาบคนละครั้งทำไมเสียเวลา เปลืองน้ำด้วย อาบพร้อมกันนี่แหละประหยัดดี”
“ไม่...ว้าย! คุณเสือคุณนี่มันเอาแต่ใจที่สุดเลย” ยังปฏิเสธได้ไม่จบประโยค ศยามลก็ถูกรวบตัวอุ้มเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอน หมดสิทธิ์จะคัดค้านหรือต่อต้านใดๆ
- Writer
