คนตัวเล็กอดสงสัยไม่ได้จึงเอ่ยปากถาม
“ภีมตกลงนายเป็นอะไรกับพี่สาวของฉัน”
“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอแค่ทำงานอยู่ในผับของผม แต่เราแค่พลาด ผมไม่รู้ว่าเธอท้อง“
รมิดาเบิกตากว้าง ราวกับไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น มือเล็กกำเข้าหากันแน่นโดยไม่รู้ตัว
“นายหมายความว่าไงภีม…”
เธอถามเสียงแผ่ว แต่มันเต็มไปด้วยแรงกดดัน
ภีมถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะละสายตาจากป้ายหลุมศพของธีรดา มามองเธอแทน ดวงตาของเขายังคงนิ่งสงบ แต่แฝงไว้ด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย
“ฉันกับพี่สาวเธอ…ไม่ได้เป็นอะไรกันจริง ๆ ธีรดา แต่เธอเคยทำงานอยู่ในผับของผม แล้วคืนนั้น…เราพลาด“
“พลาด?”
รมิดาทวนคำเสียงสั่น ดวงตาสั่นระริก
ภีมพยักหน้า
“ใช่…มันแค่คืนเดียว หลังจากนั้นเธอก็หายไป ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเธอท้อง จนกระทั่ง…”
ชายหนุ่มเม้มริมฝีปากแน่น ไม่พูดต่อ รมิดารู้สึกเหมือนโลกหมุนคว้าง ในใจเธอปั่นป่วนไปหมด เธอคิดมาตลอดว่
