“อิงดาว ยายบ้าเอ๊ย!”
“อย่ามายุ่ง ฉันจะไปให้พ้นจากที่นี่”
อิงดาวปัดมือเขาออก พยายามลุกขึ้นด้วยตัวเอง แม้จะอ่อนแรงจนเดินแทบไม่ไหว ก็ยังฝืนทนพาร่างตัวเองเดินโซเซไปท่ามกลางฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก
“มีปัญญาไปจริงเหรอ ดูสภาพตัวเองก่อน”
จิณณ์เข้ามาขวางหน้าไว้อย่างเหลืออด ตอนนี้อิงดาวแทบจะทรงตัวไม่อยู่ ฝนตกแรงจนเปียกปอนไปทั้งตัว แถมยังหัวแตกอีก
“ฉันจะเป็นจะตายมันก็เรื่องของฉัน”
อิงดาวแผดเสียงเข้าใส่ หอบหายใจแรง เมื่อร่างกายกำลังจะหมดสภาพ ทั้งจากความเหนื่อยล้า ความหนาวเหน็บ และความเจ็บปวดจากบาดแผลที่เริ่มปวดตุบๆ ขึ้นมา
“ดื้อนักใช่ไหม มานี่เลย!”
จิณณ์ไม่เสียเวลาพูดอีก เข้าจับคนดื้อลากพาตัวเดินกลับเข้าบ้าน
“ปล่อยฉันนะ!”
อิงดาวดิ้นรนขัดขืนไม่ยอมตามกลับไป เธอต้องการไปให้พ้นจากคนใจร้ายคนนี้
“ไม่ปล่อย อย่าดิ้นได้ไหม”
จิณณ์จับข้อมือลากคนดื้อพยายามพาเธอเข้าบ้าน แต่อิงดาวดิ้นสุดฤทธิ์ ยกขาขึ้นเ
