EP.3 สิทธิพิเศษนักโทษ VIP.

1144 Words

ใครจะทนเห็นภาพปาดตาบาดใจได้ ตัวเล็กรีบวิ่งออกไป ภายในหัวใจเจ็บปวดรวดร้าว หรือนี่จะเป็นเวรกรรมที่เธอผิดคำมั่นสัญญา หลายวันผ่านไป อาการป่วยของป้าดีขึ้น จึงยกอาหารนำไปให้นักโทษได้ตามปกติ ส่วนยี่หวายังคงช่วยเหลืองานในครัวจัดแจงข้าวของ หมับ! "น..เนย!" ขณะที่เช็ดถูจานชาม เพื่อนสาวอย่างเนยก็คว้าแขนของยี่หวา พาวิ่งเข้าไปสุดทางเดิน อ้อมไปยังด้านหลัง มุดในรั้วช่องระบายอากาศ ซึ่งเป็นมุมลับ ที่เอาไว้ใช้มองเห็นภายนอกเด่นชัด ด้านหลังเป็นตึกล้อมสูง สำหรับเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์ไว้จอด เข้า-ออก สายตาทั้งคู่จับจ้องไปยังประตูเหล็กสนิมที่เปิดกว้าง "พี่ไนท์!" ยี่หวาสบถ "ได้ยินว่าเขาจะออกไปทำงานข้างนอก โห..ตอนใส่ชุดธรรมดาโคตรดูดีอะ" เนยจ้อง "ทำไมถึงออกไปข้างนอกได้ล่ะ" "ได้ยินว่าเขาได้รับสิทธิพิเศษมากมาย ออกไปข้างนอกตามคำสั่งเบื้องบน โคตรเท่ว่าไหม" ไม่บ่อยครั้งที่จะมีนักโทษ VIP.ระดับนี้เข้ามา แต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะได้รับอภิสิทธิ์มากกว่า เขาไม่ได้อยู่ในชุดนักโทษคุมขัง แต่อยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสแลกสีดำ มีเครื่องประดับราคาแพงสวมใส่ ล้อมด้วยบอดี้การ์ดมากมาย ในเมืองใหญ่ กาสิโนS. "เป็นไงบ้าง" เอส ชายหนุ่มเจ้าของกาสิโนเอ่ยถามมิดไนท์ ซึ่งนั่งดื่มน้ำชาอยู่ฝั่งตรงข้าม "ก็ดี" ไนท์ตอบ "คุกน่ากลัวเหมือนที่ใครเขาเล่าเลยหรือเปล่า" "มึงก็รู้ว่ากูไม่กลัวอะไร" "ก่อนจะมาหากู คงแวะไปทำอย่างอื่นมา..เสื้อเปื้อนเลือดกระเซ็นขนาดนี้ ฮ่าๆ" ก่อนจะออกจากคุกขัง มิดไนท์ได้รับคำสั่งให้กำจัดพวกอิทธิพล ที่ไถ่เงินทับซ้อนกับผู้ดูแลเขตของมาเฟียแห่งหนึ่ง ซึ่งก็ใช้เวลาไม่นาน เอส เจ้าของกาสิโน เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียว ที่ร่วมหัวจมท้าย ตั้งแต่มิดไนท์ก้าวเข้ามาเป็นลูกบุญธรรมของมาเฟีย เหมียว แม๊ว~ เสียงเรียกแหลมดังขึ้น พร้อมกระโจนขึ้นมานั่งบนตักของมิดไนท์ เจ้าแมวตัวผู้สีดำสนิทดุดัน เป็นสัตว์เลี้ยงที่ติดตัวเขามาตลอด มือหนาลูบขนสีดำฟูฟ่อง "อยู่ที่นี่ดื้อไหมช็อกโก" มิดไนท์ถาม "จะเอาไปเลี้ยงในคุกเมื่อไหร่" เอสถาม "สักพัก แต่กูมีเรื่องให้สืบ" "สืบอะไร?" "ประวัติคนคนหนึ่ง ผู้หญิงที่ทำงานในคุก บอกว่ารู้จักกู แถมสนิทกันอีกต่างหาก" "เดี๋ยวจะจัดการให้ แต่ช่วงนี้ทำตัวดีๆ หน่อย เพราะมึงทำพลาดงานใหญ่ พอพ่อเลี้ยงมึงตาย หุ้นส่วนใต้ดินก็โกลาหล กูกำลังเคลียร์" มิดไนท์เข้าใจความหมายที่เพื่อนพูด เขารับปากว่าจะไม่ก่อเรื่องวุ่นวาย หลังจากดื่มด่ำสูดบรรยากาศบริสุทธิ์ภายนอก ไม่นานก็ถึงเวลากลับเข้าคุกเถื่อนตามข้อตกลง คุกเถื่อน โซนนักโทษ VIP. ห้องนักโทษพิเศษ เคว้ง! "อาหารเดิมๆ ซ้ำซาก!!" มิดไนท์ปัดถ้วยชามกระเซ็นเลอะเทอะไปทั่วในห้องขัง ป้าแม่บ้านรีบเก็บกวาดพร้อมขอโทษ และจะนำอาหารจากโรงแรมหรูเข้ามาจัดเสิร์ฟใหม่ให้ แต่ถูกปฏิเสธแถมไล่ด้วยถ้อยคำหยาบคาย ในห้องครัว "แค่อาหารไม่ถูกปาก ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้" ยี่หวาบ่น "ป้าไปพักเถอะ เดี๋ยวหนูจัดการเอง" "อย่าไปยุ่งวุ่นวายกับนักโทษชั้นดีนั่น เขาสามารถสั่งชี้เป็นชี้ตายเราได้เลยนะ" "คนเราไม่ตายวันนี้ก็ตายวันหน้า หนูไม่กลัวหรอกจ้ะป้า ยิ่งตอนนี้สุขภาพของป้าไม่ค่อยดี พักผ่อนมากๆ เดี๋ยวหนูจัดการทุกอย่างให้เอง" ป้ารู้ดีว่าถึงแม้หลานสาวจะเป็นคนอ่อนหวาน แต่จิตใจเข้มแข็งมาก อะไรที่ตั้งมั่นแน่วแน่ จะไม่มีวันยอมแพ้ง่ายๆ ยี่หวาส่งป้าเข้านอน เนื่องจากอาการป่วยไม่ค่อยสบาย ก่อนจะเปิดเตาแก๊สนำหัวปลาต้มซุป เพราะจำได้ว่าเป็นอาหารโปรดของเขาในสมัยยังเด็ก "จะยกไปไหน" เนยเข้ามา "น่าอร่อยจัง" "จะเอาไปให้นักโทษชั้นพิเศษ" "พี่มิดไนท์อะเหรอ..ว่าแต่ เธอดูสนใจเขาจัง" "เรื่องมันยาว เอาเป็นว่าฉันไปก่อน" "ไปตอนนี้ก็เปล่าประโยชน์ พี่มิดไนท์นักโทษ VIP สุดหล่อถูกส่งไปชกมวยเถื่อนที่ตึกแดงค่ะ อีกสักพักก็คงจะกลับมา" นอกจากคุกนี้ไว้ขังผู้มีอิทธิพล ยังเป็นสนามอารมณ์ของพวกคนมีเงิน มักจับนักโทษที่พอมีฝีมือชั้นเชิง นำมาชกต่อยเพื่อเกมการพนันที่มูลค่าสูงหลายสิบล้าน มิดไนท์คือหนึ่งในผู้ที่ถูกเลือก หากเขาชกชนะ ก็จะได้เงินส่วนแบ่งเช่นกัน เที่ยงคืน โซนนักโทษ VIP. ห้องนักโทษพิเศษ แกร๊ก คุกล้อมรอบหลายทางออก ผู้คุมมักจะไม่ค่อยเฝ้าเวร จะเดินตรวจตาเสียมากกว่า จึงทำให้มีช่องว่างในการแอบเข้ามา แต่ต้องมีกุญแจ เสียงฝีเท้าเดินย่องเข้าไปในกรงขัง นักโทษ VIP.นอนหันหลังคล้ายหลับสนิท มือเรียวเอื้อมจับไหล่กำลังจะสะกิด หมับ! 'อักกกก' ความไวของเขาไม่เคยแพ้ใคร คว้าแขนกระชากดึงเข้ามาไว้ในอ้อมแขนล่ำเพื่อล็อกตัวเอาไว้ ผู้รุกรานไม่ใช่ใครที่ไหน "ยัยบ้าาาา!" มิดไนท์กัดฟันกรอด "จะมาลอบฆ่ากันยังไง ชอบเข้ามาดึกๆ ดื่นๆ" "น..หนูเป็นห่วง จึงนำยามาให้ ได้ข่าวว่าพี่ไปชกมวยเถื่อนที่ตึกแดง ร่างกายภายในอาจจะระบม จึงต้มสมุนไพรแอบมาให้" "จุ้นจ้านกับฉันไม่เลิกเลยนะ" "หนูก็แค่หวังดีนะคะ" ตัวเล็กยังคงนั่งบนเตียง ขณะที่เขากอดรัดตัว ทั้งคู่สบตากันราวกับมีแรงดึงดูดบางอย่าง ก่อนที่จะรีบผละออก ยี่หวายกถ้วยน้ำชารินใส่แก้ว "ดื่มสักนิดนะคะ" "ฉันไม่ได้โง่ ที่จะเชื่อใจใครง่ายๆ" "อย่ามองโลกในแง่ร้ายนักเลยค่ะ" "เธอเองก็อย่าปากดีให้มาก! ไม่รู้ว่าใส่ยาพิษอะไรไว้หรือเปล่า งั้นเธอดื่มก่อนสิ" ยี่หวาถอนหายใจ แม้เขาจะยังจำไม่ได้ แต่นิสัยดื้อรั้นยังคงไม่แปรเปลี่ยนจากเดิม รีบคว้าแก้วที่รินน้ำชาต้มยกดื่ม แสดงความบริสุทธิ์ใจ "ฮื้อออ!!" เสียงร้องในลำคอดังสั่นเครือ ยังไม่ทันได้กลืนน้ำชา ก็ถูกอีกฝ่ายจับคว้าท้ายทอยกระชากเข้าใกล้ โน้มริมฝีปากจูบประกบดูดดื่มแลกน้ำลาย หลังจากผละออก ใบหน้าเจ้าเล่ห์แสยะยิ้มร้าย พร้อมพูดพลางเลียรอบริมฝีปาก "แบบนี้ถ้าตาย..ก็จะได้ตายคู่ ฉันกลัวเหงาในนรก หึ"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more