จิณนิตาแนะนำขณะร่างสูงสง่าของบุรุษในชุดสูทสีขาวเรียบกริบก้าวเข้ามาหยุดยืนที่โต๊ะทำงานของเขาและนั่งลงบนเก้าอี้นวมตัวใหญ่บอกถึงตำแหน่งอันทรงอำนาจของผู้บริหารสูงสุดในบริษัท นัยน์ตาดำยาวรีบนใบหน้าคมคร้ามจ้องนิ่งไปยังหญิงสาวในชุดนักศึกษาที่จ้องมองเขาด้วยแววตาแปลกประหลาดใจ
“ต้นเตย...นี่คือคุณปรเมศวร์ ท่านประธานใหญ่แห่งนครานันท์กรุ๊ปยังไงล่ะจ๊ะ”
“ค่ะ...สวัสดีค่ะ”
นักศึกษาสาวยกมือเย็นเฉียบขึ้นไหว้ก่อนรีบหรุบตามองต่ำเหมือนไม่กล้าสบนัยน์ตาคมวับราวพญาเหยี่ยวคู่นั้นที่เธอยังจดจำได้ว่าเป็น เขา คนนั้นในลิฟท์ที่เธอพบมาก่อนหน้าโดยนึกไม่ถึงว่าเขาจะมีตำแหน่งใหญ่ในที่ทำงานแห่งนี้ เพราะท่านประธานนครานันท์กรุ๊ปในความคิดของต้นเตยคือชายวัยกลางคนรูปร่างท้วมอย่างพวกผู้บริหารธุรกิจใหญ่ หากแต่ภาพที่ปรากฏตรงหน้าตรงข้ามกับภาพในจินตนาการของเธอโดยสิ้นเชิง ปรเมศวร์ นครานันทวัฒน์ เป็นชายวัยประมาณแคสามสิบต้นๆ หนุ่มแน่นแ
