ต้นเตยประหลาดใจหากก็ไม่พูดอะไรได้แต่นั่งนิ่งและปล่อยให้ปรเมศวร์ขับรถไปตามเส้นทางที่ไม่ใช่หอพัก เขาขับไปเรื่อย ๆ และดูเหมือนเป็นทางออกนอกตัวเมือง นักศึกษาสาวยังอยู่ในความนิ่งเงียบ เธอได้แต่เหม่อมองสองข้างทางกระทั่งรถแล่นมาถึงสถานที่หนึ่ง มันเป็นทางขึ้นเนินและมีบ้านคนอยู่ห่างกัน ทว่าก็เป็นเส้นทางทอดยาวที่ไม่ได้เปลี่ยว มีไฟฟ้าส่องสว่างตลอดทางกระทั่งรถจอดลงหน้าบ้านหลังใหญ่ภายในรั้วที่กลางคืนก็ยังมองเห็นว่าเป็นสีขาวจากไฟสปอร์ตไลต์
“ลงมาก่อนสิ” ชายหนุ่มเอ่ยก่อนที่เขาจะเปิดประตูก้าวลงจากรถ ต้นเตยเดินตามลงไปและหยุดชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นรอบ ๆ บ้านหลังนั้นเต็มไปด้วยดอกไม้อวดกลีบบานแม้ในยามค่ำคืน หญิงสาวก้าวไปหยุดหน้าระเบียงบ้านพร้อม ๆ กับปรเมศวร์ ทุกอย่างที่นี่แปลกตาด้วยไม้ดอกไม้ประดับที่ทำให้เธอลืมความหวาดหวั่นไม่สบายใจที่เกิดขึ้นไปชั่วขณะ ร่างสูงหันกลับมาและกล่าวว่า
“บ้านหลังนี้เป็นที่ที่ฉันชอบม
