ปรเมศวร์ทำตามที่พิมพาบอก เขาขึ้นไปบนเตียงที่มีลักษณะเหมือนแคร่ไม้ไผ่แต่สูงสักหน่อย ด้านบนปูด้วยเสื่อและรองผ้าเอาไว้ส่วนใต้เตียงไม้มีถ่านไฟสุมไว้ให้เกิดความอุ่น พิมพานวดให้เขานานนับชั่วโมง กลิ่นน้ำมันหอมสมุนไพรอบอวลไปทั่วบริเวณ ทั้งพิมพาและปรเมศวร์ต่างพูดคุยกันไปท่ามกลางกระไอของกลิ่นที่ทำให้คนมานวดผ่อนคลาย แต่ไม่ใช่สำหรับต้นเตย ตั้งแต่กลับมาบ้านเธอต้องทนฝืนกับอาการผะอืดผะอมเมือ่ได้กลิ่นน้ำมันที่แม่ใช้นวดให้ลูกค้า ทั้งที่มันเคยเป็นกลิ่นแสนคุ้นเคยแต่เพราะความไม่ปกติของร่างกายและการเปลี่ยนแปลงนั้นทำให้กลิ่นที่เคยชอบกลับกลายเป็นของที่เธอทนแทบไม่ไหว และเมื่อนวดเสร็จแล้วพิมพาจึงเอ่ยว่า
“คุณปรเมศวร์คะ แม่นวดให้เสร็จแล้วอย่าเพิ่งรีบกลับนะคะ”
“มีอะไรหรือครับคุณแม่”
“แม่อยากเลี้ยงมื้อเย็นคุณปรเมศวร์ค่ะ”
“จะเป็นการรบกวนหรือเปล่าครับ”
“ไม่เลยค่ะ คุณเป็นถึงท่านประธานใหญ่ของบริษัทที่เตยเคยฝึกงานมาเย
