“นิ่ม!...นิ่ม!” ไม่ทันเสียแล้วที่มัสมินเพียรส่งเสียงเรียกทางโทรศัพท์ซึ่งสัญญาณจากอีกฟากฝั่งโลกขาดหายไปโดยกะทันหัน นี่มันเวรกรรมอะไรกัน...หญิงสาวค่อย ๆ วางหูโทรศัพท์และร้องไห้กับทุกอย่างที่เกิดขึ้น ไม่เพียงตอนนี้ต้องมาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองในฐานะนางบำเรอของผู้ชายที่เธอรัก หนำซ้ำความไว้เนื้อเชื่อใจของน้องสาวก็ขาดสะบั้นราวสายป่านว่าวหลุดหายไปบนท้องฟ้า ชีวิตของหญิงสาวราวดิ่งหายไปในหลืบลึกของกาลเวลาที่เดินไปข้างหน้าอย่างเชื่อช้าทว่าไม่เคยรอคอยใคร
********************
“คาร์ล่า...มิวซีอาล่ะ?”
แม่บ้านซึ่งเดินออกมาจากห้องครัวพอดีต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงห้าวกังวานจากร่างสูงใหญ่ในชุดลำลองซึ่งเดินเข้ามาหยุดอยู่ภายในห้องรับแขกและกวาดนัยน์ตาสีฟ้าประกายมรกตบนใบหน้าคร้ามเข้มไปทั่วราวค้นหาบางสิ่งบางอย่างด้วยความตั้งใจ
“ซินญอร่าออกไปเดินเล่นที่สนามหญ้าข้างนอก ยังไม่เข้ามาเลยค่ะ อาหารค่ำที่ดิฉันเตรี
