“ถ้าอย่างนั้นนุ่นก็จะไปหาเขา”
“คุณไปไม่ได้หรอก คุณไม่รู้ว่าปัทมาพักอยู่ที่ไหน”
“แต่นุ่นต้องกลับไปที่คฤหาสน์ของท่าทูตฟรองซัว”
“คุณขออนุญาตป้าแองจี้ออกมาอยู่ที่นี่ทั้งคืนไม่ใช่หรือ?”
“คุณแอบฟังนุ่นคุยกับนิ่มหรือคะ คุณไม่มีมารยาท”
“ผมขอนุญาตน้องสาวคุณแล้ว ปัทมาบอกว่าไม่เป็นไร”
“แต่นุ่นไม่ยอมคุณนะคะ...ริค...อื้อ” มัสมินเสียงสั่นพร่าเมื่อลำคอเนียนขาวถูกรุกล้ำด้วยปลายลิ้นร้อนและเรียวปากหยักที่คอยซุกไซ้ขบเม้มจนเธอหายใจรินรวยขณะอกกว้างบดเบียดเนินทรวงหยุ่นนุ่มภายใต้เสื้อโค้ตเนื้อบางที่เข็มขัดของมันถูกมือซุกซนปลดออกไปตอนไหนหญิงสาวแทบไม่รู้ตัว
“ริค...นุ่นไม่ให้คุณทำแบบนี้นะคะ เรายังคุยกันไม่เข้าใจ”
“ไม่มีอะไรที่ผมจะไม่เข้าใจมากไปกว่านี้อีกแล้ว เมื่อผมรักคุณ”
“ริค...” แค่ประโยคสุดท้ายที่หลั่งไหลออกมาพร้อมลมหายใจผ่าวร้อนของมาเฟียหนุ่มมัสมินก็ถึงกับอ่อนเปลี้ยไปหมด ร่างเล็กยินยอมให้เขาดันจนนอนรา
