จากแรงฉุดของเขาทำให้ร่างบางนั่งเกยอยู่บนหน้าตักชายหนุ่ม เรือนร่างนุ่มนิ่มของหญิงสาวสัมผัสแนบชิดเรือนร่างหนา
ฟางข้าวไม่อยากจะให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นอีก สภาวะที่เป็นอยู่ตอนนี้มันล่อแหลมเหลือเกิน หากเธอไม่ทำอะไรตอนนี้ทุกอย่างอาจจะสายเกินไป
" ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!! " ฟางข้าวกล่าวอย่างไม่พอใจพร้อมกับพยายามดิ้นรน แต่ยิ่งดิ้นก็เหมือนอีกฝ่ายจะยิ่งรัดแน่นขึ้น
" ไม่ปล่อย " ชายหนุ่มกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม ราวกับต้องการตอกย้ำคำพูดของเขา
" คุณอิทธ์ ปล่อยดิฉันเถอะนะคะ " เมื่อเธอใช้ไม้แข็งไม่ได้ ก็ต้องใช้ไม้อ่อน ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่
" ฉันกลับแน่นอน แต่ตอนนี้ฉันหิว หาอะไรให้กินหน่อยสิ " อิทธ์ยอมปล่อยฟางข้าว เพื่อให้เธอไปทำอาหารให้เขาทาน
" อ้อ อย่าลืมทำเผื่อตัวเองด้วยล่ะ เพราะเธอก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน " อิทธ์ยังคงใส่ใจฟางข้าวและแสดงความห่วงใยออกมาทางสีหน้า
ฟางข้าวสัมผัสได้ถึงความห่วงใย
