พลาดรักหัวใจทระนง

เรื่องไม่คาดฝัน...1

“คุณพ่อคะ ปิ่นกับพี่เมฆจะแต่งงานกันได้ยังไงคะ ในเมื่อเราไม่ได้รักกันมาก่อน การแต่งงานมันต้องเกิดจากความรัก ไม่ใช่เกิดจากการคลุมถุงชนของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย” ปิ่นธาราเอ่ยถามเสียงสั่น พลางหันไปมองคนเป็นพ่อด้วยแววตาไม่เชื่อหู นี่มันปีไหนแล้ว ยังมีการคลุมถุงชนอยู่อย่างนั้นหรือ เธอรับไม่ได้หรอกนะ ถึงเธอและเขาจะเคยเล่นสนุกด้วยกันในวัยเยาว์ แต่เมื่อทั้งคู่เติบโตขึ้น ทั้งคู่ก็ไม่เคยได้สนิทสนมใกล้ชิดหรือพูดคุยกันอีกเลย แล้วอยู่ดีๆ บิดาของเธอจะให้เธอแต่งงานกับเขา นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

"ใช่ลูก พ่อกับลุงยศเห็นตรงกันว่าลูกทั้งสองคนเหมาะสมกันมาก แล้วครอบครัวของเราก็ใกล้ชิดกันมานาน และที่สำคัญไปกว่านั้นพ่ออยากให้ลูกมีคนดูแล ตาเมฆคือคนที่พ่อไว้ใจที่สุด" คุณสุวิทย์พยักหน้าช้าๆ ก่อนจะอธิบายให้บุตรสาวเข้าใจ ส่วนผู้เป็นบุตรสาวก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก นี่มันอะไรกัน ทำไมบิดาเธอถึงคิดแบบนี้ เธอโตแล้วเธอดูแลตัวเองได้ จะไปฉุดดึงรั้งคนอื่นเข้ามาในชีวิตของเธอทำไม ถ้าหากจะต้องเลือกใครสักคนมาดูแลเธอ เธอขอเป็นคนเลือกผู้ชายคนนั้นเอง

เมฆาเลื่อนสายตามามองปิ่นธารา แววตาคมคู่นั้นแฝงไปด้วยความเด็ดเดี่ยว แต่ก็มีประกายบางอย่างที่อ่านยาก ราวกับว่าเขาเองก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่ก็ไม่ได้ยอมรับเช่นกัน

"ไม่ค่ะ หนูไม่แต่ง พี่เมฆเองก็ช่วยปฏิเสธด้วยสิคะ หรือพี่เมฆอยากแต่งงานทั้งที่เราไม่ได้รักกัน" ปิ่นธาราส่ายหน้าด้วยความเครียด เธอมองหน้าบิดาด้วยความผิดหวัง ก่อนที่เธอจะหันไปมองหน้าคุณยศพลเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะร่วมมือกัน ทำให้เธอโบ้ยไปที่เมฆา เธอหวังว่าเขาจะไม่พอใจกับการถูกจับคลุมถุงชนครั้งนี้และเขาจะปฏิเสธเช่นกัน

“ผมดูแลปิ่นได้แน่นอนครับลุง” เสียงทุ้มต่ำของเมฆาดังขึ้น ทำเอาปิ่นธาราหน้าแดงจัดโดยไม่รู้ตัว นี่เขาไม่คิดจะปฏิเสธเหรอ หรือเขาอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ คนที่หน้าตาดีอย่างเขาไม่น่าจะต้องมาบังคับผู้หญิงแต่งงานด้วยนะ มันสิ้นไร้ไม้ตอกถึงขนาดมาบังคับให้เธอแต่งงานด้วยเหรอ เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ

"พี่เมฆนี่เก่งนะ รู้ตัวมั้ยว่าคุณลุงกับคุณพ่อเพิ่งบังคับให้เราแต่งงานกัน หรือว่าจริงๆ แล้วพี่เมฆอยากแต่งงานตั้งแต่แรก" ปิ่นธาราหันไปตำหนิชายหนุ่มชัดเจนกับคำตอบของเขา เธอหวังว่าเขาจะช่วยเธอ แต่เปล่าเลยเขาไม่ช่วยเธอ เขายังตอบตกลงอีก มันน่าโมโหจริงๆ หัวใจเธอปฏิเสธเสียงแข็ง แต่ในขณะเดียวกันกลับมีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้ไม่สามารถละสายตาจากผู้ชายคนนี้ได้เลย ต่อให้โกรธแค่ไหน ใบหน้าของเธอก็ยังจับจ้องไปที่ใบหน้าของเขา

"ในเมื่อมันเป็นความต้องการของพ่อพี่ ลูกที่ดีอย่างพี่ปฏิเสธพ่อไม่ลงหรอก" เมฆายักไหล่เล็กน้อยกว่าจะตอบออกมา คำตอบของเขายิ่งทำให้เธอหมั่นไส้มากกว่าเดิมเสียอีก