"พี่ไม่ได้ล้อเล่นพี่พูดจริงๆ พี่ไม่มีเวลามาเล่นกับปิ่นหรอกนะ พี่ต้องรีบกลับไปทำงาน แค่คำตอบที่ทำให้พ่อปิ่นสบายใจ ตอบไม่ได้จริงๆ เหรอ" เมฆาเอ่ยถามออกมาอย่างจริงจัง พอฝ่ายหญิงได้ยินก็รู้สึกว่าเธอถูกปรามาสจากเขา
"ไม่รู้แหละ ยังไงปิ่นก็ไม่แต่ง" หญิงสาวตอบออกมาอย่างเอาแต่ใจ เธอไม่ยอมรับฟังเหตุผลอะไรทั้งสิ้น นั่นทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองคนตัดสินใจเข้ามาในห้อง เพราะยิ่งให้สองคนนี้อยู่ด้วยกัน ก็จะยิ่งปะทะคารมกันไปอีก สถานการณ์มันจะแย่ไปกว่านี้
"เอาล่ะ พอได้แล้วทั้งสองคน" คุณยศพลเอ่ยออกมาเพื่อสงบศึกของทั้งสองคน งานนี้ถึงเวลาที่ผู้ใหญ่อย่างพวกท่านจะต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ตามที่ต้องการ
ทั้งหญิงสาวและชายหนุ่มต่างมองไปที่คุณยศพล เพราะอยากรู้ว่าท่านจะพูดอะไร ส่วนคุณสุวิทย์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็รู้ดีตนเองต้องพูดอะไร เหตุเพราะเมฆาเองยินดีที่จะแต่งงานกับบุตรสาวท่าน มีเพียงปิ่นธาราเท่านั้นที่ไม่ยอมแต่งงานกับเขา งานนี้ท่านคงต้องเล่นใหญ่ซะหน่อยแล้ว
"ปิ่น ถ้าลูกไม่ยอมแต่งงานกับพี่เขา งั้นทรัพย์สมบัติทั้งหมดของพ่อ พ่อก็จะยกให้กับลุงยศ" คำพูดของบิดาทำให้ เป็นธาราตกใจเป็นอย่างมาก เธอหันไปมองหน้าบิดาด้วยความไม่พอใจ บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยไฟแห่งโทสะของปิ่นธารา
"คุณพ่อพูดอย่างนี้ได้ยังไงคะ คุณพ่อไม่กล้าทำแบบนั้นจริงๆ หรอกค่ะ" ปิ่นธาราเอ่ยออกมาด้วยความไม่พอใจ เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าบิดาของเธอจะใช้ไม้นี้ ส่วนเมฆาและบิดาได้แต่มองสองพ่อลูกว่าจะตัดสินใจเช่นไร
"ทำไมพ่อจะไม่กล้าล่ะ ถ้าลูกไม่ฟังพ่อแล้วไม่ยอมแต่งงานกับตาเมฆ ลูกก็ไปใช้ชีวิตของลูกเอง ไม่ต้องอยู่ใต้ร่มเงาของพ่อต่อไป ส่วนทรัพย์สมบัติทั้งหมดของพ่อ พ่อจะยกให้ลุงยศ" แต่เล็กจนโตมา ปิ่นธาราไม่เคยเห็นบิดามีท่าทางเช่นนี้กับเธอ สิ่งที่ท่านทำอยู่ตอนนี้ มันทำให้เธอรู้ว่าท่านพร้อมที่จะตัดเธอได้จริงๆ น้ำตาของหญิงสาวเอ่อคลอออกมาจากสองตา ทำไมท่านต้องบังคับให้เธอแต่งงานทั้งที่เธอไม่อยากแต่งงาน ชีวิตมันเป็นของเธอ เธอควรจะมีสิทธิ์เลือกไม่ใช่เหรอ
"ในเมื่อคุณพ่ออยากให้ปิ่นแต่งมาก ปิ่นก็จะแต่ง ถ้าชีวิตปิ่นพังก็ให้คุณพ่อรู้ไว้ว่าคุณพ่อเป็นคนทำให้มันพังเอง" ปิ่นธาราเอ่ยออกมาด้วยความไม่พอใจ แน่นอนว่าผู้เป็นบิดาไม่ได้ถือสา เพราะว่าท่านได้คำตอบในสิ่งที่ท่านต้องการแล้ว
"ถ้าตอบตกลงอย่างนี้ก็ดี จะได้กำหนดเรื่องงานหมั้นให้มันเรียบร้อย" คุณสุวิทย์เอ่ยออกมาไม่ได้สนใจท่าทางประชดประชันของบุตรสาว ท่านไม่รู้หรอกว่าอนาคตจะเป็นยังไง แต่อย่างน้อยเมฆาก็คือคนที่ท่านไว้ใจที่สุด และสามารถฝากชีวิตบุตรสาวของท่านไว้ในมือเมฆา หากวันหนึ่งท่านจะต้องจากไป ท่านจะได้ตายตาหลับไม่ต้องห่วงปิ่นธารา
"ก็ดีเหมือนกัน หนูปิ่นพ่อของหนูเขาหวังดีกับหนู อย่าโกรธพ่อเขาเลยนะลูก ลุงเชื่อว่าวันหนึ่งหนูปิ่นจะรู้ว่าพ่อหนูหวังดีกับหนูจริงๆ" คุณยศพลบอกหญิงสาว ส่วนปิ่นธาราก็หันมาพยักหน้าเล็กน้อยตามมารยาท แต่ความเป็นจริงแล้วเธอโกรธทุกคนที่อยู่ในห้องนี้ ทุกคนรวมหัวกันบังคับให้เธอแต่งงาน ทั้งที่เรื่องการแต่งงานไม่เคยอยู่ในหัวของเธอเลยสักนิด ชีวิตของเธอ เธอกลับไม่ได้เลือกเอง บิดาของเธอรวมหัวกับเพื่อนสนิทของท่าน บังคับให้เธอแต่งงานกับคนที่เธอไม่ได้รักตอนนี้ชีวิตของเธอมันได้พังไปหมดแล้ว