“ปิ่นขอบคุณพี่เมฆจริงๆ ค่ะ” เธอก้มหน้าพูดด้วยน้ำเสียงสั่น โชคชะตาช่างเล่นตลกกับเธอจริงๆ คนที่เธอไม่อยากเข้าใกล้ที่สุดกลับกลายเป็นคนที่เธอเลือกโทรหา เวลาที่เธอเจอสถานการณ์ฉุกเฉิน แล้วตอนนี้ก็กลายเป็นต้องมาผูกติดกับเขาอยู่อย่างนี้ ทั้งที่เธอไม่อยากอยู่ในสภาพแบบนี้เลยก็ตาม
“พี่สัญญาว่าเรื่องนี้มันจะจบลงด้วยดี ปิ่นจะได้กลับไปใช้ชีวิตปกติ" ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง นี่เป็นคำสัญญาที่เขาให้ไว้กับหญิงสาว ซึ่งมันทำให้ปิ่นธาราพอใจ เธอรู้ดีว่าเขาต้องเหนื่อยแค่ไหนกับการคุ้มกันเธอ เพราะเธอเป็นพยานเพียงคนเดียว ที่จะสามารถชี้มูลความผิดของเหมราชได้ เธอไม่ได้คิดเลยสักนิด ว่าที่เขาดูแลเธอ เขาดูแลเพราะเธอเป็นคู่หมั้นของเขา ไม่ใช่ดูแลเพียงเพราะเธอเป็นพยานสำคัญเท่านั้น
ท่ามกลางสวนทุเรียนกว้าง ความใกล้ชิดระหว่างเมฆาและปิ่นธาราเริ่มก่อตัวขึ้น แม้อันตรายจะยังอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่ปิ่นธาราก็เริ่มรู้สึก
