“แล้วมันไม่ดีหรอ มันเป็นสิ่งที่เธอต้องการมาตลอดไม่ใช่หรือไง...” พี่คิงส์หันมามองฉันก่อนจะพูด
“พี่จะรู้ได้ยังไง พี่จะรู้ได้ยังไงว่าตอนนี้เพลงต้องการอะไร?!?”
“เพลงไม่รู้อะไรสักอย่าง จู่ ๆ พี่แบมก็โทรมาบอกว่าพี่ปล่อยเพลงแล้ว...พี่ทำเหมือนกับว่าเพลงเป็นสิ่งของที่แม่งไม่มีค่าอะไรเลย” ฉันพูดออกไปด้วยความรู้สึกน้อยใจ ทั้ง ๆ ที่ฉันไม่มีสิทธิ์จะรู้สึกแบบนี้ด้วยซ้ำ ฉันเป็นอะไรสำหรับพี่เขา ฉันรู้ดี
แต่หลายวันที่ผ่านมาตั้งแต่เกิดเรื่อง ฉันนึกว่าพี่เขาจะเปลี่ยนไปแล้ว แต่ก็เปล่าเลย...พี่เขาก็ยังเห็นฉันเป็นคนไม่มีค่าเหมือนเดิม
“เธอจะคิดอะไรก็เรื่องของเธอ แต่ตอนนี้ฉันปล่อยเธอให้เป็นอิสระแล้ว...”
“เธอสามารถกลับไปหาคนที่เธอรักได้ตามต้องการ และไม่ต้องห่วงว่าฉันจะเข้าไปขัดขวางอีก...ฉันบอกจบก็คือจบ”
“พี่คิงส์...” ฉันเรียกชื่อพี่เขาด้วยความรู้สึกผิดหวัง
“ฉันไม่รู้ว่าที่เธอมาโวยวายอยู่ตอนนี้เพราะอะไรนะ
