"ทำไมยังเอาแต่นิ่งอยู่ล่ะ?"
ฟึ้บ..
ฉันหรี่ตาพร้อมขยับลงข้างๆยัยเด็กกี้ที่กำลังนั่งตัวสั่นหลบสายตาฉันอยู่ด้วยความหวาดกลัวทั้งๆที่ฉันเพียงแค่ลูบผมเธอเท่านั้นเอง
"ทำสิฉันสั่งให้ทำ"
"อึ่กหนูขะขอโทษ"
เธอยกมือพนมไหว้ฉันซึ่งนั้นมันทำเอาฉันอดจะยิ้มออกมาไม่ได้
"กล้าเข้ามาถึงห้องขนาดนี้แล้วมีอะไรให้กลัวกัน"
"พอแล้ว"
เสียงของพี่ยักษ์ทำให้ฉันเหลือบมองเขาที่กำลังมองลงมาด้วยแววตาไม่พอใจก่อนเขาจะขยับออกห่างและเดินไปที่ประตู
"ออกไป"
ทั้งฉันและยัยเด็กกี้ต่างนิ่งมองว่าพี่ยักษ์กำลังไล่ใครจนเป็นฉันที่ขยับลุกและเดินไปทางประตูเอง
"พี่ไม่ได้หมายถึงโรส"
ฉันกอดอกหยุดยืนจ้องหน้าเขาก่อนที่จะเป็นเด็กกี้ที่รีบวิ่งออกไปจากห้องพี่ยักษ์จึงปิดประตูและถอนหายใจมองฉันด้วยแววตานิ่งเรียบ
"โอเคครั้งนี้พี่ผิดจริงๆ"
"ปกติโรสไม่ได้ให้โอกาสใครมากเกินหนึ่งครั้ง"
ฉันสบตากับพี่ยักษ์ด้วยแววตานิ่งเรียบหากแต่มั่นคงไม่หวั
