Kabanata 29
May ngiti sa labi kong pinapanood si Nicco habang nilalaro si Zarinna na panay ang hagikhik. Nicco was gently throwing her up in the air that made Zarinna's cackles played all over the veranda. Sa may katagalang panahon na nagkakasama ang dalawa, maaari kong sabihin na kilala na rin ng anak ko si Nicco. Sometimes, she even mumbles the word ‘Dada’.
Nilingon ako ni Nicco at matamis na ngumiti.
"You okay?" he asked.
"Of course."
He carried my daughter over his rippled left arm and ambled towards my direction. Hinila niya ang upuan sa tapat ko at naupo roon. Ikinalong niya si Zarinna na ngayon ay abala sa paglalaro ng mga kamay niya.
"Nagugutom ka?" tanong niyang muli.
"Hindi. Bakit mo naman natanong?"
"You're usually silent when you're hungry," he chuckled. "Sabihin m
