พนักเก้าอี้ที่มีไว้วางแขน กลับถูกใช้เพื่อวางขาที่อ้ากว้างของทอรุ้งที่เอียงอายจนใบหน้าสวยหวานซ่านแดงเพราะแรงพิศวาสที่ปะปนอยู่ในความกระดากอาจจนแทบแยกเยอะไม่ออก
“เมื่อคืนวันเกิดของรุ้ง…คืนนั้นรุ้งทำให้พี่ทรมานแทบจะขาดใจ…และตอนนี้พี่จะเอาคืนเป็นสิบเท่า” ไรอันกระซิบเบาๆ เล่ห์สวาทแพรวพราวอยู่ในดวงตาสีน้ำตาลอันน่าหลงในทุกคราวที่มอง ลมหายใจผะผ่าวคลอเคลียเรี่ยอยู่ข้างๆติ่งหูของหญิงสาว
สายตาของไรอันไม่เคยละจากสิ่งที่จับจ้องแม้เพียงเสี้ยววินาที…ที่เนินเนื้อแอ่งน้อยทว่าอล่างฉ่างตรงหน้า ในท่าที่ขืนบังคับให้เรียวขาของหญิงสาวไปวางพาดไว้บนที่เท้าแขนทั้งสองข้าง
“สวยเหลือเกิน” สีหน้าและแววตาเปี่ยมกำหนัดของไรอันแสดงอาการชื่นชมในสรีสระสาว ในทุกสิ่งสงวนของความเป็นเพศหญิงที่เปิดเปลือยสู่สายตาลุกร้อนไปด้วยเพลิงเสน่หาของตน
แพรไหมงดงามรูปสามเหลี่ยมสีดำระยับที่เคยช่วยอำพรางพูเนื้อเบียดแน่นของหญิงสาวเอาไว้กล
