ท่ามกลางไฟส่องสว่างสีส้มนวล ปรากฏร่างเล็กในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ขายาว นั่งกอดเข่าอยู่บนพื้นหญ้าบริเวณริมขอบสระน้ำในสวนสาธารณะ
มือเล็กข้างหนึ่งถือก้อนกรวดเอาไว้ อีกข้างจับมันเควี้ยงลงไปในสระน้ำนั่น ด้วยท่าทีเหมือนกำลังระบายอารมณ์โกรธเกรี้ยว
สองเท้าใหญ่หยุดยืนมองเธออยู่ไม่ไกลนัก โดยที่ไม่ให้ใบข้าวได้รู้ตัวว่าผมตามเธอมาจนถึงสถานที่แห่งนี้
“คนบ้า! เราอุตส่าเป็นห่วง ที่ไหนได้เขาไปหาความสุขต่างหาก แกนี่มันโง่จริงๆไอ้ข้าวเอ้ย แทนที่จะนอนตีพุงอยู่บ้านให้สบายใจ กลับแส่ไปเห็นภาพบาดตาบาดใจทำไมก็ไม่รู้ ฮึ่ย!”
แขนเล็กออกแรงเควี้ยงกรวดหินลงน้ำไปตามอารมณ์ของเธอ ผมยืนฟังใบข้าวนั่งบ่นอยู่อย่างนั้น บางประโยคก็เข้าใจ บางประโยคก็ฟังไม่ทัน แต่ที่แน่ๆ เธอน่าจะกำลังตัดพ้อตัวเอง
“ป่านนี้คงถูกพี่กอแก้วลากไปกินตับแล้วแน่ๆ ไอ้คนขี้หื่น ไอ้คนเลว!!!”
“หืม...” ผมเผลอครางออกมาจากลำคอเสียงดังพอสมควร เมื่อได้ยินชื
