บทที่ 8 เกมของคนใจร้าย (NC)

1169 Words

กลับมาปัจจุบัน เสียงของใต้ฝุ่นยังดังก้องอยู่ในหูข้าวฟ่าง “มาเป็นผู้หญิงของฉันซะ” เธอกำเช็คเงินสดในมือแน่น รู้สึกเหมือนมันเป็นของร้อนที่พร้อมจะลุกไหม้เธอทั้งเป็น “ฉะ…ฉัน ไม่ขายแล้วค่ะ” ใต้ฝุ่นเลิกคิ้วขึ้น ขยับตัวถอยหลังเล็กน้อยพลางกอดอก สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยแววเย้ยหยัน “หือ? ไม่ขายแล้ว?” เขาทวนคำช้า ๆ “พูดง่ายจังนะ” ข้าวฟ่างเม้มปากแน่น เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายความคิดตัวเองยังไง ตอนนี้สมองของเธอตื้อไปหมด “คิดดูสิ ถ้าหากวันนี้คนที่เธอมาขายไม่ใช่ฉัน ผลลัพธ์จะเป็นยังไง?” ใต้ฝุ่นพูดพลางก้าวเข้ามาใกล้ คำพูดนั้นทำให้เธอรู้สึกหนาวเยือกไปถึงสันหลัง ใช่… ถ้าวันนี้คนที่เธอโทรหาเป็นใครก็ไม่รู้ ไม่ใช่พี่ชายของลมเหนือ เธออาจจะไม่มีโอกาสมายืนอยู่ตรงนี้แล้วก็ได้ ขาของข้าวฟ่างอ่อนแรงจนแทบทรุด เธอพยายามถอยหลัง แต่ใต้ฝุ่นคว้าข้อมือเธอไว้ก่อน “มานี่” เขากระตุกเบา ๆ ข้าวฟ่างไม่กล้าขัดขืน จำใจเดินตามเขาไปจนถึงโซฟา ใต้ฝุ่นทิ้งตัวลงนั่ง เอนหลังพิงพนักด้วยท่าทีสบาย ๆ แต่สายตาของเขากลับจับจ้องเธอราวกับนักล่าที่เพิ่งต้อนเหยื่อเข้ามุม ข้าวฟ่างยืนก้มหน้า กำมือแน่น เธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง เสียงทุ้มของใต้ฝุ่นดังขึ้นข้างหู “คิดว่าเข้ามาที่นี่แล้วจะออกไปง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ?” ข้าวฟ่างสะดุ้งเฮือก เธอเงยหน้ามองเขาด้วยแววตาตื่นตระหนก “วันนี้เธอทำให้ฉันพลาดนัดกับมะปรางไป” ใต้ฝุ่นเอ่ยเสียงเรียบ พลางใช้นิ้วเคาะที่พนักโซฟาเบา ๆ “เธอก็ต้องทำแทนเข้าใจไหม?” ข้าวฟ่างเบิกตากว้าง ถอยหลังไปก้าวหนึ่ง “พะ…พี่ใต้ ฉันทำไม่เป็น” ใต้ฝุ่นหัวเราะในลำคอ ดวงตาคมกริบไล่มองเธอขึ้นลงราวกับประเมินอะไรบางอย่าง “ไม่ยากหรอก” เขาพูดช้า ๆ ก่อนจะแตะที่เบาะโซฟาข้าง ๆ “แค่นอนลง… แล้วก็อ้าขา รอฉัน” ข้าวฟ่างตัวแข็งทื่อ สมองของเธอขาวโพลน นี่…เขาพูดจริงเหรอ? หรือว่า…นี่เป็นแค่เกมของเขา? ไม่รอช้ามือหนาของใต้ฝุ่นก็รั้งเอวเล็กเข้าไปหาจนร่างแนบชิด ก่อนจะโน้มริมฝีปากเข้าไปประกบปากเล็ก นิ้วมือของเขาลูบไล้ไม่อยู่นิ่งราวกับปลาหมึก ข้าวฟ่างสะดุ้งเฮือกเมื่อสัมผัสร้อนผ่าวของใต้ฝุ่นแนบแน่นเข้ากับผิวเนื้อ มือหนาของเขารั้งเอวบางเข้ามาชิดจนแทบไร้ช่องว่าง หัวใจของเธอเต้นโครมครามราวกับจะทะลุออกมา “พะ…พี่ใต้!” เสียงหวานสั่นเครือ แต่ไม่มีแรงพอจะหยุดชายหนุ่มได้ ริมฝีปากร้อนกดทับลงมาบนกลีบปากนุ่ม ข้าวฟ่างเบิกตากว้าง ดวงตาสั่นระริก ความร้อนจากร่างกายของเขาแผ่ซ่านจนเธอแทบหมดแรงต่อต้าน นิ้วมือแกร่งลากไล้ไปตามแผ่นหลัง แล้วเคลื่อนไปตามสัดส่วนอย่างถือสิทธิ์ ข้าวฟ่างดิ้นหนี แต่กลับถูกกอดรัดแน่นขึ้น “อย่าดิ้น” เสียงแหบพร่าของใต้ฝุ่นกระซิบชิดริมใบหู ข้าวฟ่างแทบหยุดหายใจ นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่? ทุกอย่างมันเร็วเกินไป… น่ากลัวเกินไป! เธอต้องหยุดมัน!แต่ใต้ฝุ่นไม่หยุด กลับรวบตัวเธอไปโยนบนเตียงอย่างง่ายดายราวกับเธอไร้น้ำหนัก ตุบ! ใต้ฝุ่นโยนเธอลงบนเตียงจริง ๆ ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเธอจะกระแทกกับอะไร นั่นทำให้ข้าวฟ่างตกใจยิ่งกว่าเดิม ดวงตากลมสั่นระริก มือเล็กพยายามดันแผงอกกว้างของเขาออกไป แต่ก็ไร้ผล “พะ…พี่ใต้ ปล่อยฉันเถอะค่ะ” เธอพยายามขอร้อง เสียงสั่นเครือเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น ใต้ฝุ่นโน้มตัวลงมา สายตาคมกริบกวาดมองเธอราวกับนักล่าที่จับเหยื่อได้ เขายกยิ้มมุมปากก่อนจะเอื้อมมือไปเกลี่ยเส้นผมที่ระใบหน้าของข้าวฟ่างออกเบา ๆ “ปล่อยงั้นเหรอ?” เขาทวนคำช้า ๆ น้ำเสียงแฝงแววขบขัน “เข้ามาถึงที่นี่เองแท้ ๆ จะให้ปล่อยไปง่าย ๆ แบบนั้นเหรอข้าวฟ่าง?” ข้าวฟ่างกลืนน้ำลายลงคอ รู้ดีว่าคืนนี้เธอเดินเข้ามาในถ้ำเสือด้วยตัวเอง และเสือตัวนี้ก็ไม่ใช่แค่จะปล่อยเธอออกไปง่าย ๆ แน่นอน ยังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้พูดอะไรต่อ ริมฝีปากบางก็ถูกคนตรงหน้าประกบเข้ามาอีกครั้ง ครั้งนี้มันดุเดือดและแรงกว่าครั้งแรก เขาใช้ลิ้นอุ่นนุ่มสอดเข้ามาในโพลงปากหวาน รสจูบที่ได้รับทำให้เธอไร้สติจนเผลอครางออกมาอย่างลืมตัว “อะ...อื้อ” ขณะเดียวกันชายที่คร่อมอยู่บนร่างเล็ก ยกยิ้มอย่างพอใจ ค่อย ๆ สอดมือเข้าไปใต้กระโปรง ก่อนจะลามไปยังจุดสงวน “พะ...พี่ใต้...ยะ...หยุด” หลังจากที่เผลอร้องครางจนน่าอาย เจ้าของใบหน้าสวยพยายามเรียกสติ บอกให้คนตรงหน้าหยุดอีกครั้ง ทว่าใต้ฝุ่นกลับถอดชุดชั้นในของเธอออก ก่อนจะส่งนิ้วเรียวไปทักทายของสงวน “อ๊ะ! จะ..เจ็บ!” เรียวปากสีหวานร้องเสียงหลง มือเล็กได้แต่กำหมอนเอาไว้แน่น “บอกให้หยุด...แต่เธอแฉะแล้วนะ” เขาไม่พูดเปล่า ยังขยับนิ้วเข้าออกตรงร่องสีหวานทำให้ข้าวฟ่างร้องด้วยใบหน้าเหยเก “...อ...อ๊ะ ๆ มะ..ไม่ค่ะ เอาออกไป” “แน่ใจเหรอ?” ใต้ฝุ่นทวนถาม แต่ยังคงขยับนิ้วซ้ำ ๆ นั่นทำให้ข้าวฟ่างอายจนอยากมุดดินหนี เพราะปากบอกว่าไม่แต่ร่างกายกลับเด้งรับเสียอย่างนั้น และตอนนี้คนตัวสูงไม่เอ่ยถามคนตรงหน้าว่ายังเจ็บอยู่ไหม เขาถือวิสาสะสอดนิ้วที่สองเข้าไปทันที คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก เพราะยังเจ็บอยู่ “จ..เจ็บค่ะ..ทำอะไรคะ เอาออกไปค่ะ” “เปิดทาง..” เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาพูดอย่างไม่แยแส ยังคงขยับนิ้วเข้าออกอยู่ช่องทางรัก จนคนตัวเล็กใบหน้าเหยเก “อ๊ะ…พะ..พี่ใต้คะ” ปากเล็กครางออกมา เธอรู้สึกถึงความแปลกใหม่ที่ไม่เคยพบเจอ มันรู้สึกเสียวซ่านบอกไม่ถูก ในที่สุดเจ้าของร่างสูงขยับนิ้วเข้าออกจนร่างเล็กกระตุกน้ำสีหวานไหลเยิ้มออกมา ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้น้องชายของชายหนุ่มชูชันจนรู้สึกปวดหนึบ ไม่รอช้ามือหนาจึงหยิบถุงยางอนามัยราคาแพงไซส์ 56 ขึ้นมาสวมใส่ แม้ชายหนุ่มจะรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าจะไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน แต่ที่เขาใส่เพราะป้องกันการเกิดปัญหาตามมาภายหลัง คือการที่เธอท้องกับเขานั่นเอง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more