“ไอ้ใต้ มึงออกมาดิ้!”
เสียงทุ้มต่ำคุ้นหูดังขึ้นพร้อมเสียงเคาะประตูรัว ๆ ทำให้ใต้ฝุ่นชะงัก ถอนตัวออกจากร่างเล็ก ก่อนจะเดินไปเปิดประตูด้วยสีหน้าหงุดหงิด ขณะเดียวกัน ข้าวฟ่างรีบจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย พลางใช้มือเล็กสางผมอย่างลวก ๆ จากนั้นก้าวตามเขาออกไปด้วยความอึดอัด
“มีอะไร?” ใต้ฝุ่นถามเสียงเข้ม มองหน้าซีโร่กับบอลที่ยืนอยู่หน้าห้อง
ซีโร่มองเลยมาทางข้าวฟ่างก่อนจะแค่นหัวเราะในลำคอ “นี่มึง…”
“กูไม่ได้จะกินเด็กมึง” ใต้ฝุ่นสวนกลับทันที ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอก “แค่ช่วยเด็กมึงจากไอ้เวรนั่น”
ซีโร่เลิกคิ้ว มองใบหน้าราบเรียบของเพื่อนสนิทก่อนจะเหลือบมองข้าวฟ่างอีกครั้ง “แล้วนี่มึงมาทำไม นี่มันห้องลับนะเว้ย”
“แค่เรียกมาคุย” ใต้ฝุ่นตอบตัดบท พยายามไม่ให้อารมณ์ตัวเองปะทุขึ้นมาอีก
ซีโร่ขมวดคิ้วมุ่น “เรียกมาคุย?”
“เออ ยัยเด็กนี่เป็นเพื่อนน้องกู กูเลยเรียกมาคุยนิดหน่อย” ใต้ฝุ่นตอบเสียงเรียบ
ซีโร่หรี่ตาม
