- 2 ปีต่อมา -
ผมยืนมองสายน้ำตรงหน้าด้วยความรู้สึกคิดถึง มันผ่านมา 2 ปีแล้ว...ที่ผมต้องใช้ชีวิตอยู่เหมือนตายทั้งเป็น...ภาพสุดท้ายของนามันยังคงติดตาผม ความเจ็บปวดที่นาทิ้งไว้ให้ผม ความรู้สึกเหล่านั้นมันฝั่งลึกในใจผมจนไม่สามารถลบเลือนออกไปได้...
ผมมีชีวิตอยู่เหมือนคนที่ตายทั้งเป็น สิ่งที่เธอพูดไว้มันเกิดกับผมทุกอย่าง...ชีวิตที่ไม่มีเธอ มันแย่จนผมแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่....ผมแทบจะต้องจบอาชีพหมอของผม...แทบจะต้องจบทุกอย่าง...เพราะผมไม่สามารถทนรับความสูญเสียครั้งนั้นได้ หรือแม้แต่ตอนนี้ผมก็ไม่สามารถยอมรับมันได้สักวัน
ผ่านมา 2 ปี พวกผมยังไม่สามารถหาร่างของนาได้เลย และเพราะเป็นแบบนั้นในใจผมก็ยังคงมีความหวัง หวังว่าเธอจะปลอดภัย..หวังว่าสายน้ำจะโอบกอดนาราเอาไว้ และช่วยทำให้เธอปลอดภัย...ที่ผ่านมาผมทำทุกทางหน่วยกู้ภัยเองก็ทำงานทุกวันจนถอดใจกันไปก็มี
แต่ผมก็ยังขอร้องให้พวกเขาช่วยตามหานาต่อไป...
รู้ทั
