ความหวังเดียวคือซือหลาง ที่กล้ามาช่วยนางเพียงตัวคนเดียวแม้ว่าจะมีกับดักรายล้อมอยู่ด้านหน้า
“หมิงหลันไม่ต้องห่วงข้า...อ๊าย...ฉึก!” แล้วแผลที่สองตรงบริเวณท้องก็โดนอีกแผลทำให้ซือหลางเสียการทรงตัว แต่เมื่อดาบจากทหารอีกคนกำลังจะฟาดฟันลงมาอีก กลับมีดาบด้านหลังพุ่งเข้ามารับไว้
ฉึก...อ๊า...!
“ท่านอ๋องข้ามาช่วยแล้ว” เส้าเฉียนและจื่อตันนำทหารส่วนหนึ่งมาด้วยแล้วเข้าต่อตีกับเหล่าข้าศึก
แต่ขณะที่กำลังต่อสู้กันอยู่นั้น หมิ่นเต๋อก็ได้พา
หมิงหลันและลูกชายไปเสียแล้ว เป่ยจิ้งอ๋องมีบาดแผลเพิ่มมากขึ้นทำให้เส้าเฉียนต้องแบกท่านอ๋องออกมาแล้วให้เหล่าทหารจัดการต่อ
“ท่านอ๋อง...เป็นอะไรหรือไม่...”
“ช่วย...เมียกับลูกข้า” เป่ยจิ้งอ๋องที่อดทนต่อสู้มาก่อนแล้วตอนนี้เสียเลือดมากจนใบหน้าซีดเซียว เรี่ยวแรงที่มีหดหายไปกว่าครึ่งแทบทรงตัวไม่อยู่ ความกังวลและหวาดกลัวอันตรายที่จะเกิดกับลูกเมียทำให้เขาปักดาบลงพื้นแล้ว
