[ทัพหน้าซีฉู่]
ซือหลางสลบไปหลายชั่วยาม แต่ว่าในค่ายทหารนั้นมียาดีทำให้บาดแผลฉกรรจ์สมานโดยเร็ว เหวินไท่ที่ไปบัญชาการรบพร้อมจัดค่ายกลศึกไว้เรียบร้อยแล้ว ทหารจากตงอี้สามแสนนายเตรียมเคลื่อนพลประจันหน้าในยามอาทิตย์ขึ้นในวันพรุ่งนี้
ตอนแรกอยากรบแบบประณีประนอม แต่ดูเหมือนว่าผู้นำคนใหม่ที่ขึ้นบัลลังก์มาด้วยเส้นทางนองเลือดจะไม่ยอมจบง่าย ๆ เมื่อรบรู้แพ้รู้ชนะก็ไม่ยอมถอยดังนั้นก็อย่าอยู่ให้รกแผ่นดิน
จากที่ไม่คิดเอาเทียนหนิงมาเป็นเมืองขึ้น เห็นทีว่าเขาต้องคิดใหม่ เมื่อมันกระหายเลือด เขาก็จะเอามันให้ถึงตายเช่นเดียวกัน
ใบหน้าที่เคยอารมณ์ดีเคร่งเครียดมองไปยังร่างที่ไม่ได้สติของคนที่เปรียบเสมือนพี่ชายที่เติบโตมาด้วยกัน
ซือหลางต่อให้ซื่อบื้อแค่ไหน แต่มันก็ยังรักพี่สาวและหลานชายของเขาที่สุด ออกไปต่อสู้ไม่กลัวตาย แต่สะบักสะบอมกลับมา คิดแล้วก็อนาถใจ
“หมิงหลัน...จื่อเซิ่ง” เสียงแหบเรียกหาสองคนที่เพิ
