“ศพ - ศพใคร?” หมิงหลันรีบหันไปดูด้านข้างทันทีว่ามีใครมานอนตายในห้องนาง ร่างที่ลุกขึ้นเร็วทำให้หัวโขกโป๊กกับบุตรชายจอมซน
“โอ๊ย....ต้านแม่ข้าเจ็บ”
“แม่ขอโทษลูก...” ตอนนี้นางไม่มีเวลามาโอ๋ลูกน้อย เพราะต้องดูว่าใครลักลอบเข้ามาในห้องของนาง เมื่อเห็นสภาพคนที่ขดกลมเหมือนด้วงก็รับรู้ได้ทันทีว่าเป็นเขามิใช่ใครที่ไหน
“เขาเป็นพ่อเจ้า” นางตัดสินใจบอกลูกชายไปในที่สุด ในเมื่อพบกันแล้วก็ไม่รู้จะปิดบังไปทำไม อย่างไรเขาก็พรากลูกชายจากนางไปไม่ได้อยู่ดี
“มะ...ไม่...ต้านพ่อข้าต้องรูปงาม...ไม่...น่ากลัว...ต้านแม่เปลี่ยนต้านพ่อได้หรือไม่”
เด็กน้อยที่ถูกเหวินไท่กรอกหูเรื่องพ่อทุกเช้าค่ำ ตลอดหลายวันที่ผ่าน และกำลังรอคอยการพบหน้าผู้เป็นพ่อ แต่เมื่อพบแล้วกลับรู้สึกว่า เขาควรอยู่กับท่านแม่เหมือนเดิม ไม่สมควรมีท่านพ่อเหมือนเด็กคนอื่นแล้ว
ใบหน้าของหมิงหลันดีขึ้นหลายส่วน เมื่อเจ้าลูกชายไม่ตื่นเต้นอยากไปอยู่กั
