“ยามกลางคืนข้าก็หลงใหลเจ้าแล้ว แต่ยามกลางวันที่เห็นชัดแจ้งเช่นนี้...ข้าอดใจไม่ไหวจริง ๆ เสี่ยวหลัน”
เว่ยซือหลางจับร่างของนางนอนยาวไปตามที่นั่งในรถม้า แล้วก้มลงจูบยอดเนินสาวอย่างอ่อนโยน สองมือประคองสะโพกมนขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะส่งลิ้นเข้าไปโลมเลียสำรวจข้างในความคับแคบของหญิงสาว จนกระทั่งน้ำหวานสีใสไหลเยิ้มออกมาตามความปรารถนาของร่างกายเล็กที่เพิ่มสูงขึ้น
“อ๊ะ...ท่านอ๋อง...อย่าเพคะ..ตรงนั้นมัน...มัน...อื้อ...มันน่าอายเกินไปนัก...อื้อออ!”
หมิงหลันสะดุ้งเมื่อเขาออกแรงดูดและขบเม้มส่วนเม็ดทับทิมตรงกลางรอยแยกปากถ้ำสวาท ลิ้นหนาสอดเข้าลึกไปภายในแล้วชักเข้าออก จนนางหวีดร้องเสียงหลงกระตุกตัวกริ่งเกร็ง ปลดปล่อยน้ำหวานใสออกมาจนล้นปากของเว่ยซือหลาง
“อื้ม...จุ๊บ...จุ๊บ!!!”
บุรุษหนุ่มใช้ลิ้นปาดเลียดูดกลืนน้ำหวานจากร่องสวาทราวกับน้ำนั้นอร่อยเสียเต็มประดา เขาเลียริมฝีปากที่เปรอะเปื้อนน้ำหวานของนางอย่าง
