เธอเดินหนีเขาไปแล้วทิ้งให้คนเป็นอดีตลูกเขยที่เคยทำลูกสาวเขาเสียใจเผชิญหน้ากับพ่อและแม่ตามลำพัง สายตาที่พ่อตามองเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
ชายหนุ่มไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดี จึงยกมือสวัสดี
เจียเทาที่ไม่อยากจะมีมารยาท อยากจะไล่ให้กลับไปตั้งแต่เข้ามาแต่ว่าจ้าวอิงห้ามเอาไว้
“คุณ...ไม่เอาค่ะ” จ้างอิงถึงว่าจะไม่ชอบลูกเขยคนนี้เท่าไหร่ แต่อย่างน้อยก็เป็นพ่อของหลานชาย แน่นอนว่าคนเป็นพ่อลูกย่อมคิดถึงกัน
“มันทำลี่ลี่เสียใจ”
“ฉันรู้...ให้เขามาหาหยางหยาง บ้างเถอะค่ะ เพราะกลับไปคราวนี้ลูกคงไม่พากลับมาเมืองไทยแล้ว” จ้าวอิงเห็นใจที่พ่อลูกจะจากกันโดยปริยาย ให้พบเป็นช่วงเวลาสุดท้ายก่อนจากก็ไม่เสียหาย
“คุณนะคุณ” เจียเทาที่หวงหลานชายจนไม่อยากให้คนชั่วอย่างปรินทรได้เห็นหน้าหลานด้วยซ้ำ จึงได้แต่หลบออกไป
ปรินทรที่เห็นพ่อตากับแม่ยายคุยอะไรกันสักอย่างเป็นภาษาจีน แต่ก็ฟังไม่เข้าใจ เมื่อสังเกตจากสีหน้าคงไม่ช
