ข่าวเรื่องปรินดาได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวถึงหู
ลลิษา ที่จริงก็ไม่แปลกใจนัก แต่ก็พอเข้าใจได้ว่าเขาต้องหาวิธีช่วยน้องสาวสุดที่รักอยู่แล้ว
ลลิษาเดินมาเข้าห้องน้ำ ก็พบเขาพอดีหลังจากไม่ได้พบมาเกือบสัปดาห์ เธอล้างมือเสร็จแล้วก็เช็ดกับกระดาษและโยนมันลงถังอย่างไม่ไยดี เหมือนที่ตอนเธออยู่บ้านเขาเมื่อก่อน
“ไวดีนี่คะ...ปล่อยตัวเร็วกว่าที่คิด”
“ผมก็ยังไม่รู้ว่าใครช่วย แต่ไม่ใช่ผม” ปรินทรไม่คล้ายจะเข้าข้างน้อง แต่ทำไปเพราะหน้าที่พี่ชาย แม้ไม่เห็นด้วยแต่ก็ขัดไม่ได้
“เส้นสายเยอะธรรมดา แล้วล่ามไว้ให้ดีแล้วกัน อย่าปล่อยให้กัดเป็นหมาบ้าอีก หากถูกจับคราวนี้คาดว่าคงขังลืม” เธอไม่ได้ขู่แต่รู้สันดานของพวกหมาลอบกัดดี
ก่อนที่เธอจะเดินออกไปเขาก็รั้งเอาไว้ก่อน
“ทำไมวันนี้ลูกไม่มาทำงานด้วย ลูกอยู่ไหน” เขาที่คิดถึงลูกถามเอากับเธอ
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”
“ผมถามดี ๆ นะ” ปรินทรเริ่มมีอารมณ์เมื่อชอบกวนประสา
