บ่วงรักนายบอดี้การ์ด

ลำบาก...2

“ไม่น่าเชื่อนะว่าคนอย่างคุณจะอยากเป็นหมอ” อติรุจกลั้วหัวเราะเมื่อนึกถึงความฝันของเธอ

“ทำไม คนแบบฉันมันแบบไหนล่ะ” หญิงสาวแสร้งกดที่แผลของชายหนุ่มแรงๆ

“โอ๊ย!! นี่จะช่วยเหลือจะฆ่ากันให้ตายนี่” ชายหนุ่มร้องเสียงหลง เพราะแผลสดเมื่อสักครู่ยังคงความเจ็บปวดอยู่มาก เมื่อหญิงสาวกดเข้าไปที่แผลแค่เบาๆ ชายหนุ่มจึงรู้สึกเจ็บ

“ไหนบอกว่าไกลหัวใจเยอะไงล่ะ แค่นี้ไม่น่าจะเจ็บ แล้วอีกอย่างถ้าให้ฉันทายนะ คุณนี่น่าจะตายเพราะปาก ไม่ได้ตายเพราะอย่างอื่นหรอก” แม้ปากของเธอจะแดกดันเขา แต่หญิงสาวก็เช็ดเลือดของชายหนุ่มด้วยความห่วงใย แม้จะไม่เคยรู้จักคุ้นเคยกันมาก่อน แต่ตอนนี้เขาคือที่พึ่งเดียวที่เธอมี หญิงสาวจึงจำเป็นต้องดูแลเขา แม้ว่าตั้งแต่ที่เธอเจอหน้าเขา ทั้งคู่แทบจะไม่พูดดีต่อกันเลย

“ตามใจคุณหนูเถอะครับ ตอนนี้ผมมันคนไร้ทางสู้ แล้วแต่คุณหนูจะเมตตา” ชายหนุ่มแสร้งทำเสียงน่าสงสาร คนตัวเล็กถึงกลับมองด้วยความประหลาดใจที่เขากล้าทำเช่นนี้

“คุณจะมีอะไรให้ฉันเซอร์ไพร์สอีกมั้ยเนี่ย” ไม่รู้ว่าเพราะอะไรหญิงสาวจึงรู้สึกแปลกๆ กับคำพูดของเขา

“ไม่มีหรอก แต่พวกมันจะเซอร์ไพร์สหาเราเจอนี่สิ เรื่องนี้น่าห่วงกว่าเยอะ” ถึงแม้ว่าเขาจะทำท่าทางราวกับพูดเล่น แต่ใบหน้าของชายหนุ่มก็เคร่งเครียดขึ้นมา เพราะนี่มันคือตลกร้ายของเขาและเธอ

“นั่นสินะ แล้วดูบ้านคุณสิ ถ้ามันบุกเข้ามาเราจะรอดมั้ยเนี่ย” หญิงสาวมองบ้านพักตากอากาศหลังเก่าที่ทรุดโทรมตามกาลเวลาอีกครั้ง นี่ถ้ามีใครรู้ว่าเขาและเธอพักอยู่ที่นี่ มีหวังพวกมันบุกเข้ามาแล้วเธอกับเขาอาจจะไม่รอดก็ได้

“คุณไว้ใจผมเถอะนะ ตราบใดที่ผมยังมีชีวิตอยู่ คุณจะไม่มีวันเป็นอันตรายเด็ดขาด” อติรุจให้คำมั่น ไม่รู้ว่าทำไมเพียงคำพูดไม่กี่คำของเขา ทำให้หญิงสาวรู้สึกวางใจว่าถ้าเธออยู่กับเขาแล้วเธอจะปลอดภัย

“แต่ตอนนี้ฉันว่าคุณควรจะไปทำแผลที่โรงพยาบาลนะ ถึงจะไม่มีกระสุนฝังอยู่ แต่อย่างน้อยก็ต้องได้รับยาฆ่าเชื้อ” หญิงสาวมองชายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรหรอกน่า แผลแค่นี้เอง เดี๋ยวนอนพักพรุ่งนี้ก็หาย” ชายหนุ่มไม่ได้ใส่ใจในสิ่งที่หญิงสาวพูดเท่าที่ควร เพราะเขามั่นใจว่าร่างกายของเขาแข็งแรง ดังนั้นแผลแค่นี้ไม่สามารถทำอะไรเขาได้อย่างแน่นอน

“ตามใจ คุณจะเป็นอะไรไม่ได้ จนกว่าคุณจะส่งฉันไปหาพ่ออย่างปลอดภัย” หญิงสาวหมั่นไส้เหลือเกิน ที่เขามองข้ามความเป็นห่วงของเธอ เธอจึงเดินเข้าไปสำรวจในบ้าน ปล่อยให้คนตัวโตขนกระเป๋าสัมภาระของเธอเข้าไปในบ้าน ก็อยากแข็งแกร่งนักหนิ เธอก็แกล้งเขาเสียให้เข็ด เธอเป็นห่วงเขา แต่เขากลับมองข้ามซะอย่างงั้น แบบนี้ก็ต้องเจอเธอแกล้งมันถึงจะสมควร

อติรุจมองตามบุตรสาวผู้เป็นนายพร้อมกับถอนหายใจ ผู้หญิงคนนี้หลากหลายอารมณ์เหลือเกิน เขาคงต้องฝึกรับมือกับเธอให้ได้ เพราะสถานการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นตอนนี้ไม่รู้ว่าจะกินเวลาไปอีกนานแค่ไหน เมื่อรับปากคุณดนุพงษ์ไว้แล้ว ไม่ว่าบุตรสาวของท่านจะพยศแค่ไหน เขาก็ต้องทำหน้าที่ปกป้องดูแลเธออย่างดีที่สุด แม้ว่าจะต้องแลกกับชีวิตของเขาก็ตาม