พุดมาลัยนิ่งฟังไปด้วยความรู้สึกผิดแกมละอาย ดวงตาหวานเงยขึ้นมองเขา “จริงหรือคะ ทำไมคุณไม่เคยเล่าให้โบว์ฟัง”
“เรื่องเล็กนิดเดียวผมไม่คิดว่าโบว์จะเก็บมาคิดมากน่ะสิ แม่บ้านคนนั้นเขามีลูกแต่ไม่มีใครเลี้ยงดู แต่กลับส่งหลานมาให้แกเลี้ยงเป็นภาระอีกห้าคน แกเล่าให้ผมฟัง ผมถามจากคนอื่นๆด้วยก็รู้ว่าเป็นเรื่องจริง ผมเลยให้อาหารแกไป และให้ช่วยเงินช่วยเหลือไปอีก ถ้าโบว์ไม่เชื่อไปถามได้”
ดวงตากลมโตหลุบต่ำ กลืนน้ำลายลงคอลำบาก เธอรู้ว่าแม่บ้านคนนั้นลำบากจริงๆเพราะเคยได้ยินชาลิสามาเม้าท์ให้ฟัง “แล้วเรื่องคุณไอรดาล่ะคะ คุณกับเธอชอบพอกันหรือเปล่า ถ้าคุณชอบเธอก็บอกโบว์มาตามตรง โบว์จะถอยไปเอง คุณไม่ต้องลำบากใจนะคะ ที่พูดแบบนี้โบว์ไม่ได้อยากเป็นแม่พระแต่โบว์จำข้อตกลงของเราได้ โบว์เป็นแค่ผู้หญิงของคุณเท่านั้น” พุดมาลัยบอกแล้วกัดริมฝีปากกลั้นความเจ็บแปลบที่ก่อตัวขึ้นมา ก้มหน้าซ่อนกระบอกตาที่ร้อนผะผ่าว
เฟอนันเดสใ
