“แต่คุณไม่ได้นอน” พุดมาลัยค้านเสียงหลง ดวงตากลมโตฉายแววเป็นห่วงจนคนมองอมยิ้มที่พุดมาลัยเชื่อสนิท
“ผมกลับไปที่เพ้นต์เฮ้าส์แม่บ้านก็กลับไปแล้ว อาหารก็ไม่มีให้ทาน ผมอยู่ที่ศูนย์การค้าสะดวกกว่าเดี๋ยวให้คาร์เตอร์จัดการให้ ยกเว้นว่าโบว์จะยอมกลับไปทำอาหารให้ผมทาน”
คนฟังเลยคิ้วขมวดมุ่น เขาคงยังไม่ได้อาบน้ำ รวมถึงทานอาหารเช้า ได้ฟังดังนั้นเธอก็รู้สึกผิด แต่ว่าจะตามเขาไปมันก็ง่ายเหลือเกิน
ขณะที่พุดมาลัยกำลังขบคิด ฟากเฟอนันเดสก็รู้ดีว่าถ้าปล่อยให้เธอตอบวันนี้เขาคงไม่อิ่มท้อง เพราะฉะนั้น
“ผมขอค่าปรับเป็นอาหารหนักๆหนึ่งมื้อนะโบว์” พูดจบเขาก็ด่วนสรุปแล้วจับมือเธอในจังหวะที่พุดมาลัยกำลังลังเลดึงมือให้เธอตามเขาไป
เฟอนันเดสขับรถออกจากที่จอดรถทันทีโดยไม่สนใจว่าพุดมาลัยจะมีสีหน้ามึนงงในการกระทำของเขาแค่ไหน ยิ่งเห็นพนักงานด้วยกันเดินผ่านแล้วมองมาที่จุดประสานระหว่างเธอกับเขา มือหนานั้นจับมือเล็กๆเอาไว้ไม
