สวนหน้าบ้านที่อากาศแตกต่างกับประเทศไทย ทัศนียภาพที่ไม่เหมือนกัน ผู้คนที่แตกต่างกัน วัฒนธรรมก็ต่างออกไป นั่นทำให้เป็นที่ที่เหมาะกับการเริ่มต้นอย่างมาก
“เป็นยังไงบ้าง ที่นี่น่าอยู่พอให้อยากอยู่ตลอดไปไหม” เสียงของชายหนุ่มรายหนึ่งดังขึ้นถามหญิงสาวขึ้นอย่างอบอุ่นไม่เคยเปลี่ยน
“น่าอยู่มาก แต่อยู่ตลอดไม่ได้” วิวาห์ตอบด้วยรอยยิ้มให้กับเจ้าของบ้าน
“ทำไมจะไม่ได้ ขอแค่คนอยู่อยากอยู่” วรภพ พูดกับหญิงสาวที่เป็นทั้งเพื่อนและน้องสาวของเขาออกไปอย่างไม่มีปัญหาเลยหากเธอต้องการอยู่ที่นี่ถาวร
“ไม่ได้หรอก คิดถึงพ่อกับแม่” แล้วก็มีเรื่องที่เธอต้องกลับไปสะสางมันในเวลาที่เหมาะสม
“ได้ แต่ถ้าเปลี่ยนใจเมื่อไหร่บอกพี่ได้เสมอ” วรภพเอ่ยขึ้นอย่างไม่บีบบังคับเธอเพราะเขาก็ไม่ได้มีสิทธิ์ขนาดนั้น
“พี่ภพไปทำงานได้แล้ว” วิวาห์ไล่เขาขึ้นอย่างไม่จริงจัง
“อืม แล้วพี่จะรีบกลับ” วรภพพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะออกจากบ้านไป
ส่วนวิว
