เมื่อได้อยู่กับเธอเขาก็อยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ โดยเฉพาะเรื่องสำคัญเกี่ยวกับคนที่แย่งเธอไปจากเขา
“แล้ว...ผู้ชายคนนั้น...” ไม่ได้อยากเอ่ยถึงใครอีกคนเลยสักนิด แต่เขาก็อยากรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นยังไง มีที่มาที่ไปแบบไหนถึงทำให้เธอตกลงจะแต่งงานด้วยได้
“หมายถึง?” วิวาห์แสร้งทำไม่รู้หันมาถามผืนป่าขึ้น
“คนที่พี่เจอร้านกาแฟ” ไม่อยากพูดว่าคนที่จะแต่งงานกับเธอเลยสักนิด
“อ๋อ พี่ภพ... ทำไมหรอ” วิวาห์ตอบแล้วถามกลับ
“วาห์รู้จักเขาดีแล้วหรอ ถึงจะแต่งงานกับเขา” เหมือนตัวร้ายที่ต้องการสร้างความร้าวฉานให้คนอื่น
“รู้จักดีค่ะ พี่ภพเป็นผู้ชายที่อบอุ่นและอยู่เคียงข้างฉันมาตลอดเวลาที่ฉันลำบาก” วิวาห์พูดด้วยรอยยิ้มราวกับมีความสุขมากที่ได้พูดถึงวรภพ
และภาพนี้ก็ตำตาตำใจผืนป่าอย่างแรง
“แต่มันก็แค่ปีกว่าๆเองนะ มันไม่เร็วไปหรอที่จะแต่งงาน” ผืนป่ายังคงไม่หยุดพูดและไม่เห็นด้วย
“บางครั้งเวลาที่นานก็ไม่ได้พิสูจน์ควา
