ตอนที่ 7 คนสุดท้าย NC25+
1489 Words
ตลอดระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ภาคินกลับถึงบ้านเกือบสี่ทุ่มทุกคืน เนื่องด้วยติดประชุมโครงการสร้างโรงแรมใหม่ที่มัลดีฟ พอกลับมาถึงบ้านดารารายก็ชิงหลับไปเสียก่อน ถ้าเป็นตอนเข้า เธอก็ไปจ่ายตลาดกับดาสาวใช้ วันนี้ไม่มีติดประชุมจึงรีบกลับมายังไม่ถึงหกโมงเย็น
ชายหนุ่มมองหาหญิงสาวรอบบ้านไม่เห็นเธอจึงนึกแปลกใจ ส่วนมากเธอจะขึ้นนอนตอนสองทุ่มจึงหันไปหาสาวใช้ที่ชื่อ ดา มารับกระเป๋า
"ดา คุณดาวขึ้นไปด้านบนแล้วเหรอ"
"ค่ะ" ดาตอบภาคินเจ้านายของตน
"คุณดาวกินอะไรหรือยัง"
"คุณผู้หญิงทานเรียบร้อยแล้วค่ะ ท่านจะรับอะไรไหมคะ"
"ไม่" ภาคินพูดคำเดียว แล้วจึงก้าวขึ้นบันไดไปยังห้องนอนทันที
"สวัสดีค่ะคุณแม่"
"สวัสดีจ้ะ ดาวเป็นอย่างไงบ้างลูก"
"ดาวสบายดีค่ะ"
"อยู่กับพี่คินเป็นอย่างไงบ้าง"
"พี่คินดีกับดาวมากค่ะ"
เสียงของเธอสั่นเครือเหมือนจะร้องไห้ ทำให้พิมพ์ดาวผู้เป็นมารดากังวลขึ้นมา
"ถ้าลูกไม่สบายใจ กลับมานอนที่บ้านเราสักคืนสองคืนก็ได้นะลูก"
"ไม่ได้หรอกค่ะ ดาวทิ้งพี่คินไม่ได้ ดาวแต่งงานแล้ว ดาวต้องดูแลพี่คินมันเป็นหน้าที่ของดาว"
"ดีแล้วลูก ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด"
ดารารายเห็นภาคินเดินเข้ามาในห้อง
"หนูรักแม่...แค่นี้ก่อนนะคะ แม่วางสายก่อนค่ะ"
"จ๊ะ...แม่ก็รักหนูจ๊ะ"
พิมพ์ดาวกดวางสายไป ดารารายวางมือถือไว้บนโต๊ะข้างเตียง
"พี่คิน" ดารารายทักทายเขาทันที ภาคินจึงเดินเข้ามาหาเธอข้างเตียง
"ดาวคุยกับคุณแม่หรือครับ" ภาคินเดินมานั่งข้างเธอ
"ค่ะ พี่คินกินอะไรมาหรือยังค่ะ"
"พี่กินมาแล้วครับ"
"งั้นพี่คินไปอาบน้ำเถอะค่ะ"
"อาบน้ำกับพี่ไหม" สายตาเป็นประกายจ้องมองเธอ ดารารายก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย
"ดาวอาบน้ำแล้วค่ะ"
"พี่ไปอาบน้ำก่อนนะครับ อย่าพึ่งหลับหนีพี่ล่ะ" ภาคินส่งยิ้มให้เธอ
ภาคินเข้าห้องน้ำด้วยความรีบร้อน อาบน้ำอย่างรวดเร็วไม่ถึงสามนาที เขาเห็นหญิงสาวที่เขารูปแต่งงานบนโต๊ะข้างเตียงฝั่งของเธอ เธอหยิบรูปนั้นขึ้นมาดู ใบหน้าของเธอดูหมองเศร้าอย่างเห็นได้ชัด
ดาวต้องดูแลพี่คินมันเป็นหน้าที่ของดาว
เขาได้ยินทุกประโยคที่เธอพูดอย่างแจ่มชัด มันทำให้เขารู้สึกว่า...
หรือเธออยู่เพื่อหน้าที่ ไม่ได้รักตนเหมือน ที่ตนรักเธอ
รักอย่างนั้นเหรอ
คำๆ นี้มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ หลังจากมันห่างหายไปนานมาก นานจนแทบจำไม่ได้แล้วว่า รักมันว่าอะไร
ภาคินนายเป็นอะไร เธอคือเมีย คือแม่ของลูก เธอคือความรักที่ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ ตอนนี้แค่ไม่ได้กอดตัวนิ่มๆ ไม่ได้ร่วมรักก็แทบจะบ้าตายอยู่แล้ว
ภาคินนายไม่เป็นตัวเองเลยนะ
"ดาวอยากกลับบ้านไหม" ภาคินถามเธอ แล้วเดินมานั่งบนเตียงข้างเธอ
"ดาวก็อยากกลับค่ะ แต่คุณแม่อยากให้ดาวดูแลพี่คิน ดาวทิ้งหน้าที่นี้ไม่ได้หรอกค่ะ"
"หน้าที่..? " ภาคินทวนคำพูดเธอ
"ค่ะ หน้าที่ของภรรยาที่ต้องดูแลสามี" ดารารายมองใบหน้าเขาดูเศร้าอย่างเห็นได้ชัด
"พี่คินเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ไม่สบายหรือเปล่า" หญิงสาวใช้มืออังหน้าผากของเขา
"พี่ไม่เป็นอะไรครับ" ภาคินจับมือเรียวของเธอออกจากหน้าผาก ดารารายมองใบหน้าเขา เขาก็มองใบหน้าเธอเช่นกันโดยไม่ได้นัดหมาย แต่ดารารายเอ่ยถามก่อน
"พี่คินดาวมีอะไรอยากจะถามพี่คิน"
"ว่ามาครับ"
"ถ้าวันหนึ่งพี่คินเบื่อดาว พี่คินจะไล่ดาวออกจากบ้านไหมคะ"
ภาคินพูดอย่างหนักแน่นว่า
"ไม่มีวันนั้นเป็นอันขาด เมียพี่ทั้งแสนดี น่ารักขนาดนี้ พี่จะทิ้งไปได้อย่างไง ไม่มีทาง ดาวเป็นผู้หญิงคนแรกที่พี่คิดว่า ดาว คือทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่ตามหา เป็นภรรยาของพี่ เป็นแม่ของลูก พี่หยุดแล้ว พี่หยุดที่ดาวคนเดียว พี่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะไม่รักใครอีกแล้ว แต่ดาวมาพังทลายหัวใจของพี่ให้มีรักอีกครั้ง พี่รักดาว รักมากที่สุดครับ" ชายหนุ่มพูดช้าๆ เขาเองก็รู้สึกโล่งที่พูดออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ ที่ได้เธอมาเติมเต็มชีวิตของตนที่ขาดหาย
เธอไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่เขารัก แต่เป็นคนสุดท้ายที่เขารัก และไม่มีใครพรากสาวน้อยคนนี้ไปจากเขาได้
"พี่คินรักดาวจริงๆ เหรอคะ" เธอเอ่ยถามเขาอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ชายหนุ่มโน้มตัวเข้าหาเธอ เอนตัวเธอนอนลงขึ้นขนานบนตัวของเธอ
"ครับ พี่คินรักดาวที่สุดในโลก แล้วดาวละ รักพี่หรือเปล่า" ภาคินเอ่ยถามเหมือนกับโยนหินถามทาง
"ขอดาวคิดดูก่อนได้ไหมคะ" หญิงสาวยิ้มกว้าง เป็นยิ้มที่สดใส ยิ้มนี้เขาเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อนเหมือนกัน
"ให้เวลาพิสูจน์ตัวพี่ รักดาวมากแค่ไหน" ชายหนุ่มยิ้มให้เธอ เธอใช้มือทั้งสองข้างโน้มคอเขาลงมาจูบ สอดลิ้นเข้าไปผสานกันและกัน เนิ่นนานและถอนออกอย่างเสียดาย
"ถ้า..." ดารารายเอ่ยแผ่วเบา แต่เขาจูบริมฝีปากเธออีกครั้ง สอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากเธอ ทำให้เธอไม่ทันตั้งตัว เธอก็จูบเขาตอบเช่นกัน มือลูบต้นคอของเขา ไปยังผมดำสนิท เขาเองลูบลงบนใบหน้างดงาม
"ดาวให้พี่เป็นส่วนหนึ่งของดาวจะได้ไหม" ชายหนุ่มเชิงถาม
"พี่คินได้เป็นส่วนหนึ่งกับดาวตั้งแต่คืนแต่งงานแล้วค่ะ" หญิงสาวพูดช้าๆ เขายิ้มให้เธอ จับชุดกระโปรงยาวผ้าซาตินสีเงินออกเหนือหัวของเธอ ชายหนุ่มมองเรือนร่างของเธอที่ยังคงงดงามน่าจดจำเช่นเคย มือหนานุ่มปลดปมผ้าขนหนูของตนเองออกจากเอว ทำให้เห็นความเป็นชายที่รอเธอมานานหลายวันพร้อมที่จะเข้ามายังตัวเธอ
"พี่รักดาวครับ" เขามองหญิงสาว ที่กำลังแตกตื่นอยู่ เขาจูบริมฝีปากอีกครั้ง เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเธอมือเขาของขยำปทุมถันอวบอิ่มอย่างเป็นเจ้าของ เขาใช้มืออีกข้างสอดความเป็นชายเข้าไปในตัวเธอช้าๆ หญิงสาวสะดุ้งด้วยความตกใจ เขาถอดริมฝีปากออก ให้ริมฝีปากดูดดึงปทุมถันอวบอิ่มของเธออย่างชำนาญ มืออีกข้างยังคงเคล้าคลึงอยู่
"อืม...พี่คิน...." หญิงสาวใช้มือขยำผ้าปูที่นอน ชายหนุ่มจึงละจากปทุมถันของเธอ มาจับมือเรียวทั้งสองข้างขึ้นเหนือศีรษะของเธอ
"อร๊าย...." หญิงสาวกัดริมฝีปากด้วยความเสียวซาบซ่าน
"อืม...ดาว...พี่รักดาวนะครับ" ภาคินจูบลงริมฝีปากเธออีกครั้ง
"อา...พี่คิน..."
"ปล่อยเลยครับ...พี่ต้องการมัน" ภาคินรู้ว่าเธอถึงจุดไคลแม็กซ์แล้ว
"อร๊าย....พี่คิน" ดารารายร้องครางอย่างสุดเสียง และปล่อยมันออกมา เขาจึงพาตัวเองไปพร้อมกับเธอด้วย แล้วลงมานอนกอดเธอ เธอก็เข้าซบอกเขาเช่นกัน
"ดาวทำอะไรกับพี่" ภาคินมองใบหน้าเธอที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ เขาใช้มือสองข้างลูบใบหน้าเธออย่างนุ่มนวล ก้มลงจูบริมฝีปากเธออีกครั้ง แล้วเอ่ยถามแผ่วเบา
"อีกรอบไหมครับ"
"พอแล้วค่ะ พรุ่งนี้พี่คินต้องไปงานเลี้ยงที่บริษัทอีกนะคะ"
"รู้งานพี่ดีขนาดนี้ มาเป็นเลขาให้พี่เลยดีไหม" ชายหนุ่มยิ้มให้เธอ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาเป็นประกาย
"ได้นะคะ ดาวอยู่บ้านว่างๆ ไม่มีอะไรทำ" ดารารายเอ่ยบอกพร้อมกับรอยยิ้ม
"พี่ไม่ให้เมียพี่ ไปลำบากทำงานหรอกนะ มีลูกให้พี่ก็พอ" ชายหนุ่มมองใบหน้าเธอที่หลับตาลงไปแล้ว
"นอนง่ายจริงๆ เมียใครเนี่ย น่ารัก น่าฟัดจริงๆ ราตรีสวัสดิ์นะครับ สาวน้อย" ภาคินเอื้อมมือปิดโคมไฟ ไม่ช้าชายหนุ่มนอนหลับ ลมหายใจสม่ำเสมอ หญิงสาวจึงลืมตามองเขาในความมืด
"ดาวจะเชื่อใจพี่คินได้นานเท่าไหร่ ตราบใดที่มีน้ำหวานอยู่ เธอคือรักแรกของพี่คิน แล้วดาวเป็นแค่ผู้หญิงที่จับแต่งงานด้วยเท่านั้น"
- Writer
