เมียแต่ง NC25+

ตอนที่ 8 ทำไมดาวใส่ชุดนี้

"คุณภาคิน" ภาคินหันตามเสียงเรียกชื่อของเขา เขาเห็นชายหนุ่มเดินมาหา เป็นคนที่คุ้นเคยตั้งแต่ตอนเรียนที่อังกฤษมาด้วยกัน

"สวัสดีครับคุณวิศรุต เรียกชื่อผมชะเต็มยศมีอะไรให้ผมรับใช้" ภาคินหันไปทักทายนักการเมืองชื่อดัง

"ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ดีใจด้วยนะที่แต่งงานดาว เธอเป็นเด็กที่ดีมาก" วิศรุตพูดไปยิ้มไป จนเขารู้สึกหมั่นไส้ ทำไมถึงรู้จักกับดารารายได้อย่างไง

"รู้จักดาวได้อย่างไง" เขาถามด้วยน้ำเสียงดุดัน จนวิศรุตตกใจเล็กน้อย แต่ก็ตอบภาคินผู้เป็นถาม

"รู้จักเธอตอนที่ไปกินข้าวร้านอาหารไทยที่ ดาวเธอพาร์ทไทม์ เธอน่ารักจนฉันอยากจีบเธอ แล้วเธอก็ปฏิเสธทันที ฉันก็ได้มองเธอห่างๆ อย่างห่วงๆ เรื่องมันก็หลายปีมาแล้ว ไม่ต้องกังวลว่าฉันจะจีบเธออีกครั้ง" วิศรุตกล่าวเช่นนี้เขารู้สึกเบาใจและวางใจลงมาก

"แล้ววันนี้ เมียไม่มาด้วยเหรอ"

"ฉันตามหาเธอจนกูท้อใจแล้ว นายได้ข่าวอยู่ไม่ใช่เหรอ" วิศรุตถอนหายใจ ภาคินมองเขาด้วยความเห็นใจ เพราะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นที่วิศรุตพูดถึงนั้นก็คือ น้ำหวาน

"น้ำหวานคนรักเก่าของนาย เรื่องนี้ฉันรู้มาโดยตลอด แต่ที่ฉันแต่งงานกับเธอเพราะฉันโดน..." ไม่ทันที่วิศรุตกล่าวจบพนักงานเข้ามาเรีกพวกเขา

"ขออนุญาตค่ะท่าน คุณผู้หญิงให้มาตามด่วนค่ะ" พนักงานเดินมาบอกภาคินด้วยความนอบน้อม

"นายไปก่อนเถอะ แล้วเราค่อยคุยกัน" วิศรุตบอกภาคิน

"โอเค"

ภาคินเดินนำหน้าของหญิงสาวพนักงาน เธอผายมือบอกเขาให้หันไปทางด้านขวา เขากลับมองเห็นหญิงสาวที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี หญิงสาวที่เขานอนด้วยกันทุกคืน วันนี้เธอสวยเป็นพิเศษจนน่าประหลาดใจ ในชุดเดรสผ้ากำมะหยี่สีแดงสดยาวจรดพื้น ด้านบนเป็นสายคล้องคอ ได้เห็นเนินอกสวยได้รูป และหลังเนียนสวยถึงบั้นท้าย เขามองผู้ชายที่กำลังมองภรรยาของตนตาเป็นมันกันเลยทีเดียว เขาจึงรีบไปหาเธอทันทีด้วยความหงุดหงิดใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"พี่คิน" ดารารายทักเขาทันที ที่เจอหน้าหล่อๆ ของเขาสาวคนไหนเห็นคงวิ่งเข้าหาโดยที่ไม่ต้องสงสัย

"ทำไมดาวใส่ชุดนี้" ภาคินถามหญิงสาวด้วยอารมณ์หึงหวง แต่ต่างกับหญิงสาวที่คิดว่าเขาไล่ไม่พอใจที่ตนมาที่นี่

"คุณแม่บอกว่าพี่คินชอบแบบนี้ ถ้าพี่คินอยากให้ดาวกลับ ดาวกลับก็ได้ค่ะ" ดารารายเดินหนีเขา เขาเดินตามเธอไปแล้วร้องเรียกบอกให้เธอหยุด

"ดาวหยุดก่อน ฟังพี่ก่อน" เขาเอ่ยเช่นนี้ แล้วเดินตามเธอ แต่ลูกค้าเดินมาทักเขาก่อน เขาจึงต้องหยุดคุยด้วย

"ดาว" เสียงของชายหนุ่มดังขึ้น เธอจำเสียงนี้ได้เป็นอย่างดี ดารารายจึงหันหลังไปตามเสียงเรียก

"พี่รุจ" ดารารายทักทายวิศรุตทันทีด้วยความดีใจ เขาคือพี่ชายที่แสนดี และน่ารักคอยอยู่เป็นเพื่อนเธอจนเลิกงานแทบทุกวัน แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยนอกจากพี่ชายผู้แสนดีเสมอมา

"ดาวดูสวยขึ้นมากเลยนะ" วิศรุตมองเธอที่ยังน่ารักในฐานะน้องสาวเสมอมา แม้จะเคยขอเป็นแฟนเธอ แต่เธอก็ไม่ยินยอม เขาจึงขอเป็นพี่ชายเธอ เธอยอมให้เขาเป็นพี่ชาย เป็นที่ปรับทุกข์ให้กันและกัน ขณะที่อยู่ที่อเมริกา

"ขอบคุณพี่รุจค่ะ พี่รุจก็หล่อขึ้นมากเลยนะคะ" ดารารายยิ้มให้เขา

"ดูดาวมีความสุขขึ้นเยอะ" วิศรุตยิ้มให้เธอ

"ค่ะ" ดารารายพูดคำเดียว เป็นน้ำเสียงที่แผ่วเบา แต่วิศรุตไม่ถามอะไรต่อ

"พี่ไปก่อนนะ แล้วว่างๆ พี่จะไปหาที่บ้านไอ้คินมัน ดาวพี่คิดถึงเสมอนะ" วิศรุตเอ่ยบอกเธอ

"ดาวก็คิดถึงพี่รุจเสมอค่ะ" ดารารายยิ้มให้เขา

หมัดแน่นๆ ของชายหนุ่มทุบลงที่ผนังจนห้อเลือด เป็นจ้ำแดง ภาคินได้ฟังทุกประโยคที่เธอพูดกับเพื่อนของเขา ฟังแล้วเจ็บปวดใจ เธอคิดถึงคนอื่น ขณะที่ตนไม่เคยได้ยินเธอบอกคิดถึงแม้แต่ครั้งเดียว เขาเดินออกไปจากตรงนั้นทันที

"เพื่อนพี่โชติดีที่มีภรรยาที่น่ารักอย่างดาว พี่ยังอิจฉามันเลย" วิศรุตหัวเราะเบาๆ ดารารายเอ่ยขึ้นเมื่อนึกถึงภาคิน คิดว่าเขาคงเดินตามหาเธอจนทั่วเดี๋ยว จะวุ่นวายถึงบอดี้การ์ดต้องไล่ตามหาเธอ

"พี่รุจก็พูดเกินไป ดาวไปก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่คินจะตามหาไม่เจอ"

"แล้วเจอกันครับ"

ภาคินเดินเข้ามาในบ้านด้วยจิตใจอันปวดร้าว

"ดาวก็คิดถึงพี่รุจเสมอมา"

มันทำให้ตนอยากไปกระชากเธอออกมาจากตรงนั้นจริงๆ เขารู้สึกโกรธและสับสนอย่างบอกไม่ถูก เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขาทำให้การกระทำของเธอส่งผลต่อจิตใจของเขา ในขณะที่นั่งรถมาด้วยกันกับเธอ เขานั่งนิ่งเงียบมาตลอดทางไม่เปิดปากพูดแม้แต่คำเดียว เขาเจ็บปวดกับคำพูดของเธอที่บอกคิดถึงคนอื่น แต่กับเขาล่ะ เธอไม่เคยพูดคำนั้นออกมาเสียด้วยซ้ำ

เมื่อรถจอดลงภาคินก้าวเดินเข้าบ้าน ตรงไปที่มินิบาร์ หยิบเอาบรั่นดีราคาแพงและแก้วเหล้า ก้าวเดินตรงเข้าห้องทำงาน การกระทำของเขาอยู่ในสายตาดารารายทั้งสิ้น เธอก็ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาไม่พูดกับเธอแม้แต่คำเดียว ตั้งแต่อยู่บนรถ เธอจึงเดินตามเขาไปทันทีในห้องทำงาน แล้วมายืนต่อหน้าของเขา ที่กำลังนั่งรินบรั่นดีราคาแพงจากขวด ลงใส่แก้วทรงเหลี่ยมใบกลางอยู่

"พี่คิน มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าคะ" ดารารายเอ่ยถามด้วยความสงสัยที่มีต่อเขา

"ไม่มีอะไร ดาวไปนอนเถอะ พี่อยากอยู่คนเดียว" ภาคินกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา จนหญิงสาวนึกแปลกใจ เขายกแก้วดื่มทันที

"พี่คินคะ"

"ไปชะ" เขากระชากเสียงดุดันใส่เธอ ทำให้หญิงสาวตกใจเดินออกจากห้องทำงานไปทันทีด้วยความหวาดกลัว น้ำเสียงเช่นนี้เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน ทุกครั้งที่พูดกับเธอ ภาคินจะพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนนัก แต่ตอนนี้น้ำเสียงของเขาดุดันจนเธอหวาดกลัว เธอเองจึงวิ่งออกจากห้องทันที

ส่วนภาคินก็รินเหล้ารินใส่แก้วอีก ยกขึ้นดื่มหมดแก้ว ทำเช่นนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วโยนแก้วลงบนพื้นแตกเป็นเสี่ยงๆ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หมองเศร้าว่า

"ดาว เธอก็ไม่ได้ต่างอะไรกับน้ำหวานหรอก เธอมันผู้หญิงหลายใจ ทำไมต้องรักผู้หญิงคนนี้ด้วย" ภาคินนั่งพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนดารารายที่ยืนฟังอยู่หน้าห้อง ร้องไห้ทรุดลงกับพื้น น้ำตานองหน้าด้วยความเจ็บปวดกับคำพูดของเขา

"พี่คิน" หญิงสาวเดินขึ้นไปยังบนห้องทันที

ดารารายนั่งอยู่บนที่นอนมองรูปแต่งงาน

'ดาว เธอก็ไม่ได้ต่างกับน้ำหวานหรอก เธอมันหญิงหลายใจ ทำไมต้องรักผู้หญิงคนนี้ด้วย'

เขาเอาตัวเธอไปเปรียบเทียบกับน้ำหวาน เขาเห็นเธอเป็นผู้หญิงหลายใจหรือ เธอไม่เคยทำแบบนั้นสักหน่อย หรือว่าจะเขาเห็นเราคุยกับพี่รุจ เราก็คุยกันทั่วไปนี่ ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ แล้วเขาเป็นอะไรของเขานะ

ภาคินเปิดประตูห้องเข้ามา หน้าแดงก่ำจากการดื่มเหล้า ชุดทักซิโด้ของเขาหลุดลุ่ย ในมือหนานุ่มนั้น ถือขวดบรั่นดีมาด้วย แล้วเขาพูดประโยคที่ทำให้หญิงสาวเจ็บจิ๊ดถึงขั้วหัวใจ

"ดาวจ๋า...ผู้หญิงหลายใจ"

"พี่คิน" ดารารายอดไม่ได้ที่เข้าไปประคองเขามานอนบนเตียง แต่ก็อย่างยากลำบาก เพราะเขาตัวใหญ่กว่าเธอมาก แต่ก็ไม่อาจทิ้งเขาไว้คนเดียวในห้องทำงานได้ ถึงแม้จะได้ยินคำที่เขาถากถางหรือเหน็บแนมก็ตามที ภาคินมองเธอแล้วหรี่ตาลง ยิ้มที่มุมปาก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ว่า

"ดาวเหรอ"

"พี่คินเมาเหมือนหมาเลยนะ" ดารารายใช้มือเรียวของเธอปลดกระดุมเขาทีละเม็ด

"พี่เป็นหมา หมาที่ซื่อสัตย์กับดาว แต่ดาวไปบอกคิดถึงคนอื่น จะให้หมาตัวนี้คิดอย่างไงห๊ะ" ภาคินเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้น แต่เป็นน้ำเสียงที่อ้อแอ้ตามเคย ที่ภาคินเป็นแบบนี้ ดารารายพอนึกออกแล้วว่าตนเองไปบอก คิดถึงวิศรุตก่อนแยกย้ายกัน เขาก็เป็นพี่และแต่งงานไปแล้วด้วย ไม่ได้แต่งกับใครที่ไหน แต่งกับน้ำหวานคนรักเก่าของเขาเนี้ยแหละ ดารารายทอดมองภาคินหลับตาไปแล้ว เธอรับรู้ถึงลมหายใจสม่ำเสมอ เอาชุดเขาออกทั้งหมด จัดให้นอนบนหมอน และห่มผ้านวมสีเทาให้เขา

"พี่คิน หึงดาวเหรอ หรือพี่คินกลัวเสียหน้า" ดารารายเอ่ยแผ่วเบาด้วยความปวดใจ

ตลอดทั้งคืนหญิงสาวไม่ได้หลับไม่ได้นอน ได้ยินแต่เสียงละเมอจากภาคินว่า

"ผู้หญิงใจร้าย ไม่รักผัว ผู้หญิงใจร้าย..."

ภาคินเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเธอปวดใจกว่าเดิม ดารารายคิดว่า ถ้าอยากให้ใจร้ายใช่ไหม

ได้....เดี๋ยวดาวจัดให้

ภาคินตื่นมายามเช้าของอีกวัน รู้สึกเย็นไปทั่วทั้งตัว จนคิดว่านี่เรานอนแก้ผ้าตั้งแต่เมื่อไหร่ อีกทั้งเหมือนมือถูกล็อกไว้ที่หัวเตียงทั้งสองข้าง จึงหันไปดูว่า มีเชือกที่ข้อมือของตนทั้งสองข้าง ข้อเท้าก็เช่นกันนี่มันเกิดอะไรขึ้น

เขาจึงทอดมองไปตรงปลายเตียง หรี่ตาลงมองเห็นผู้หญิงผมยาวนั่งหันหลังให้กับเขา เหมือนเธอจะแก้ผ้าเหมือนตัวของเขาเอง เธอไม่ใช่ใครอื่น เธอคือ

"ดาว"