เขาลุกขึ้นมากอดฉันทั้งน้ำตา ฉันเผลอไปตอบตกลงเขา
พี่ทีหอมฉันซ้ายขวา ก่อนที่จะเช็ดน้ำตาที่อาบแก้มให้ฉัน ฉันหันไปมองหน้าเขา ในหัวใจลึก ๆ กลับรู้สึกแปลกขึ้นมา รู้สึกแปลกกับสิ่งที่เขาทำ หรือแค่
ฉันไม่ชิน
“ขอบคุณนะหวาน พี่จะรักและดูแลหวานคนเดียว” เขายิ้มและพยายามเช็ดน้ำตาตัวเอง ฉันได้แต่ยิ้มให้เขา นี่ฉันให้โอกาสเขาแล้วเหรอ อืม ฉันให้โอกาสเขาแล้ว แล้วฉันควรไปต่อกับเขาสินะ
“อย่าทำให้ผิดหวังอีกนะคะ หวานกลับก่อนค่ะ ต้องรีบไปทำโปรเจค”
ฉันยิ้มให้เขา ไม่พูดอะไรต่อ รีบลงมาลานจอดรถ ขับรถกลับบ้านทันที
ระหว่างทางฉันคิดเรื่องเมื่อกี้ไม่หยุด อะไรของฉันวะ ก็ดีแล้วนิแบบนี้
แฮปปี้ดี
‘ตึ้ง’
[Dr. Nine: ตัวแสบ... เป็นไงบ้างวันนี้ ทางนี้เหนื่อยจัง ผ่าตัดใหญ่ เฮ้อ...]
ฉันก้มลงมองข้อความไลน์ที่เด้งขึ้นมา
เหมือนหัวใจวูบลงไปกลางถนน ฉันตบไฟเลี้ยวจอดข้างทาง อยู่ ๆ น้ำตาและก้อนสะอื้นมันก็โถมมาใส่กลางอก
“ฮือ
