อยู่ ๆ เสียงรองเท้าก็หยุดแถวหน้าห้องฉัน ก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องข้าง ๆ เฮ้อ นึกว่าจะได้อยู่เงียบ ๆ คนเดียวซะอีก
ฉันพยายามเก็บเสียงตัวเองที่สุด ทรมานชะมัด ห้องข้าง ๆ แกะกล่องอะไรไม่รู้ เหมือนไม่ได้มาอึเหมือนฉัน รีบ ๆ ออกไปได้แล้ว จะปลดทุกข์เข้าใจไหม!
“มึง... ฮือ ๆ กูท้อง จริง ๆ” ผู้หญิงข้าง ๆ ร้องไห้โฮ อะไรกัน
“กูไม่กล้าบอก กูเลิกกับเขาแล้ว” น่าสงสารจังเหมือนแตงโตตอนนั้นเลย เฮ้อ เข้าใจเลย
“แต่... พี่ทีเขาเพิ่งดีกับแฟนนะมึง” พี่ที ฉันเอามือปิดปาก หัวใจเต้นตึกตัก เสียงสะอื้นเริ่มดังขึ้น ฉันกดมือแน่นกว่าเดิม ฉันไม่ให้ใครได้ยิน อะไรคืออะไร
คนเดียวกันใช่ไหม ทีคนนั้นคือ แฟนกูใช่ไหม?
‘ฟึบ ฟึบ ฟึบ’ ฉันได้ยินเสียงเท้าคนอีกเดินเข้ามา
“เมย์ ออกมาคุยกันเมย์!” เสียง... เสียงพี่ที! อะไรวะ อย่าเป็นแบบนี้
ได้ไหม
ห้องข้างฉันกดชักโครก ก่อนจะบอกว่า
“แค่นี้ก่อนนะมึง ฮือ ๆ” จากนั้นเสียงรองเท้าส้นสูงก็
