ยัยโก๊ะ
1349 Words
หลายเดือนผ่านไป...หลังจากพักฟื้นจนหายดีเรียบร้อย ไต้ฝุ่นก็เตรียมตัวกลับไปดูเเลงานที่บริษัทต่อ หลังจากที่ปล่อยภาระหน้าที่บางส่วนให้เพื่อนสนิท ซึ่งก็เป็นหุ้นส่วนกันดูแลไปก่อน เพราะงานส่วนของเขาไม่ไว้ใจให้ใครดูแลต่อนอกจากคนสนิท กระทั่งเลขาส่วนตัวเขายังไม่ยอมมีเลย มักจะทำทุกอย่างด้วยตนเองเสมอ
"อุ๊ต๊ะ! อะชะบ๊ะ! เฮ่ย! เธออีกแล้ว!"
เสียงอุทานแบบประหลาดคนดังขึ้น เมื่อจู่ ๆ จังหวะที่เขาเปิดประตูห้องออกมาก็เจอเข้ากับ ยัยบ้าที่หัวฟูน้ำยังไม่ทันได้อาบฟันก็ไม่แปรง อยู่ ๆ ก็โผล่หน้ามาจ๊ะเอ๋เขาตั้งแต่เช้าตรู่ขนาดนี้ ต้องว่างเบอร์ไหนถึงจะทำได้แบบเธอกัน!
"สวัสดีตอนเช้านะคะพี่ฝุ่น" ยัยโก๊ะจอมซกมกหน้าห้องเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้เขาไม่ต่างจากคนเสียสติไปเเล้ว
"เธอเป็นแม่ฉันหรือไงหา? สวัสดีเช้าวันจันท์วันอังคารอยู่นั่นแหละ ว่างนักหรือไง"
ไต้ฝุ่นเอ่ยอย่างคนหัวเสีย ก็เธอเล่นโผล่หน้ามาแบบนี้นี่ และอีกอย่างถ้าเป็นเรื่องสำคัญเขาคงไม่หงุดหงิดเธอขนาดนี้ นี่อะไรกัน มาสวัสดีตอนเช้า? แค่แม่เขาคนเดียวก็ส่งข้อความสวัสดีมาทุกวันอยู่แล้ว อย่าบอกนะว่าเธอก็จะเอาด้วย
"หวาแค่อยากมาทักทาย อยากให้วันนี้คนแรกที่พี่เจอคือหวาไงคะ" สาวน้อยยังคงยิ้มร่า เธอคงไม่รู้ว่าตัวเองตอนตื่นนอนสภาพเป็นยังไงสินะ ถึงได้กล้าออกมาเจอคนอื่นทั้งอย่างนี้
"กลับไปล้างหน้าแปรงฟันเถอะไป ดูสภาพตัวเองบ้างไหมก่อนจะโผล่หน้ามาเจอคนอื่น เธอรู้ตัวไหมว่าเธอทำให้วันดี ๆ ของฉันแปดเปื้อนแล้วยัยเอ๋อ"
"หวาก็สวยแบบธรรมชาติไงคะ พี่ฝุ่นเจอหน้าหวาแบบนี้บ่อย ๆ จะได้ชินด้วยไงคะ เดี๋ยวอีกไม่นานเราก็ต้องแต่งงานกัน เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว"
"เพ้อเจ้อ!"
แต่ทว่ายังไม่ทันไรก็โดนเขาดับฝันกลางวันทันที เธอเพ้อเจ้อเกินไปแล้ว คนแบบเขาเนี่ยนะจะยอมเเต่งงานกับยัยเด็กกระโปรกแบบเธอ เรียนจบมายังไม่รู้จักทำการทำงานเป็นด้วยซ้ำ วัน ๆ เอาแต่ตามตื๊อจะเเต่งกับเขาให้ได้ มันยิ่งทำให้เขารำคาญแทบจะไม่อยากมองหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ
"ใครจะไปเเต่งกับยัยเด็กกระโหลกกะลาแบบเธอกัน ต่อให้ฉันต้องตายหรือไข่หาย ฉันก็จะไม่เเต่งงานกับเธอเด็ดขาด"
"พี่ได้ไข่หายแน่ ถ้าพี่ไม่แต่งกับหวา"
"นี่เธอพูดบ้าอะไรหา!?"
ไต้ฝุ่นถึงกับโมโหจนสีหน้าเปลี่ยน ทั้งตวาดเธอเสียงดังมากกว่าเดิม ก็เพราะเธอไม่ยอมลดละความพยายามที่จะจับเขามาทำผัว มาแต่งงานกับเธอน่ะสิ!
"พี่จำคำทำนายไม่ได้เหรอ? ถ้าพี่ยังอยากมีไข่ไว้ พี่ต้องแต่งกับหนู" คนตัวเล็กยังคงพูดไม่หยุด เธอยืนเถียงเขาไม่ยอมไปไหน จนกระทั่ง...
"ไร้สาระ! เธอนี่มันไร้สาระที่สุด จะไปไหนก็ไปเลยนะ วัน ๆ ทำตัวไม่มีประโยชน์เลยสักนิด เสียแรงที่แม่ฉันรับเธอมาเลี้ยง"
"......"
คนพ่นคำพูดคำจาช่างไม่สนว่ามันจะทำร้ายความรู้สึกคนฟังสักแค่ไหน เขามีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ทุกคนต่างรักใคร่เอาใจ ต่างจากเธอที่ไม่มีสิ่งใดสมบูรณ์แบบเลย กระทั่งคำว่าครอบครัวยังไม่ครบอย่างคนอื่นเขา พ่อแม่หน้าตาเป็นอย่างไรอย่าฝันเลยว่าจะได้พบเจอ
"เอ่อ..."
ชายหนุ่มเริ่มรู้ตัวเเล้วว่าตนนั้นเผลอพูดไม่ดีออกไป เขาไม่ชินเลยสักหนที่ยัยเอ๋อตรงหน้าเงียบเสียงลง เธอเป็นม้าดีดกระโหลกไปวัน ๆ มันก็ดีอยู่แล้ว เขาไม่น่าพูดอะไรพล่อย ๆ ออกไปแบบนั้นเลย รู้ทั้งรู้ว่าเป็นปมในใจเธอมาตั้งแต่เด็ก แต่เขาเคยง้อใครเสียที่ไหน พอเห็นคนตัวเล็กเงียบไปก็ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรพูดสิ่งใดจึงจะดี
"พอมีเธอแม่ฉันก็รักฉันน้อยกว่าเธอเห็นไหมยัยบ๊อง ฉันน้อยใจนะ "
เขาตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องทันที ทำท่าอย่างกับว่าตนนั้นน้อยเนื้อต่ำใจที่ผู้เป็นแม่รักยี่หวามากกว่าเขา แท้จริงเเล้วเขาเปล่าอิจฉาเธอซะหน่อย เขาเพียงแค่ไม่อยากให้เธอรู้สึกแย่ก็เท่านั้น เขาไม่ได้ห่วงความรู้สึกเธอหรอกนะ ไม่เคยห่วงเลยจริง ๆ
"คุณป้าก็รักหนูเท่าพี่นั่นแหละค่ะ" ได้ผล... ยัยโก๊ะของเขาเริ่มมีรอยยิ้มน้อย ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวาน นี่สิถึงเป็นยี่หวา เธอไม่เหมาะกับความเศร้าสักนิด
"เหอะ อย่ามาพูดเลย ไปอาบน้ำได้แล้วไป ช่วยทำตัวให้สะอาดหน่อยซิ โตขนาดนี้แล้วยังซกมกอยู่ได้ เพื่อนรุ่นเดียวกับเธอเขาทำการทำงาน ดูแลตัวเองจนสวยจึ้งไปหมดแล้ว" ไต้ฝุ่นทำทีท่าดุคนตัวเล็ก พร้อมกับพูดเปรียบเปรยไปทั่ว
"ถ้าหวาสวยขึ้นพี่ฝุ่นจะชอบหวาใช่ไหมคะ?" ยี่หวาเอ่ยพร้อมกับเเววตาเป็นประกาย
"ไม่ มี วัน"
ไต้ฝุ่นเอ่ยเน้นทีละคำให้เธอได้ยินชัดขึ้น คนแบบเขาหรือจะชอบยัยนี่ ไม่มีทางซะหรอก เขาเกลียดขี้หน้าเธอจะตาย หากจะต้องแต่งงานและใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจริง ๆ ล่ะก็ เขาคงต้องตรอมใจตาย…
"เเต่เดี๋ยวหวาจะสวยให้ดู เผื่อพี่เปลี่ยนใจ"
ว่าจบสาวน้อยก็วิ่งออกไปทันที ทิ้งไว้เพียงภาพทำลายสายตาอย่างการจดจำภาพตูดดุ๊กดิ๊กนั่น เขาปวดหัวไม่พอยังต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก ไม่รู้ว่าวันนี้ของเขาจะมีเรื่องอะไรให้คิดหนักมากกว่านี้หรือไม่
2 วันถัดมา...
"งานเยอะชิบหายเลย"
"เลิกบ่นสักที หนวกหู"
"กูจะบ่น มึงไม่หาเลขาสักคนมาช่วยงานหน่อยวะไอ้ฝุ่น จะทำงานหนักอะไรนักหนา มีมึงกะกูทำจนจะตายห่าอยู่เเล้ว มึงรวยขนาดนี้แบ่งเงินไม่เท่าไหร่จ้างเลขาเถอะ กูไหว้ล่ะ"
คนที่กำลังยกมือไหว้วอนเขาในตอนนี้ก็คือ 'วิทย์' หุ้นส่วนบริษัทอีกคน แถมยังเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของไต้ฝุ่น สาเหตุที่เขาถึงกับร้องขอให้เพื่อนหาคนช่วยงานนั้น ก็ตามที่เขาบอกไปเลย งานหนักขนาดนี้ทำกันอยู่สองคน ไม่มีคนช่วยจัดเตรียมแบบละเอียดและส่วนตัว ไต้ฝุ่นเป็นคนเก่งก็จริง แต่บางทีถ้ามีคนช่วยงานบ้างเขาก็จะมีเวลาไปทำอย่างอื่นมากขึ้น
"ไม่อยากมี"
"แต่มีเถอะ"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะ ทั้งสองหนุ่มมองตามด้วยความสงสัยแบบเดียวกัน ใครมางั้นหรือ?
"เข้ามา" ไต้ฝุ่นเอ่ยปากอนุญาต
"จ๊ะเอ๋~~ บอสคะ บอสขา~~"
"ยี่หวา!"
เมื่อรู้ว่าคนที่มาเป็นใครนั้นตกใจแล้ว ประโยคคำพูดของเธอยิ่งเล่นเอาเขาปวดหัวเข้าขั้นหนัก แถมยังโผล่มาในสภาพที่ไม่เหมือนเดิม หมายถึง...สวยขึ้นมากกว่าเดิม ยี่หวาในชุดเสื้อเชิ้ตพนักงาน กระโปรงสูงเหนือเข่ารัดรูปเล็กน้อย ผมดำในเมื่อก่อนก็ย้อมสีใหม่เป็นบอนด์สว่าง ยิ่งเพิ่มออร่าให้ใบหน้าหวานนั่นโดดเด่นมากขึ้น
"ใช่ค่ะหวาเอง เป็นไงคะ? ลุคทำงานของหวา" คนตัวเล็กเอ่ยพลันฉีกยิ้มกว้าง
"งะ งานอะไรของเธอ?" ไต้ฝุ่นที่ยังอึ้งไม่หายเอ่ยตะกุกตะกัก
"หวาก็จะมาเป็นเลขาให้พี่ฝุ่นไงคะ"
- Writer
