"ทำไมมาช้าจัง?"
เพียงแค่เธอถือแก้วกาแฟเข้ามาในห้อง ก็มีเสียงของคนที่นั่งรออยู่ก่อนหน้าเอ่ยถาม เธอไม่ได้ไปนานขนาดนั้นเสียหน่อย เอะอะก็หาว่าเธอชักช้ายืดยาดไปซะหมด แต่เอ๊ะ! หรือเขาคิดถึงเธออยากเจอเธอเร็ว ๆ กันนะ แต่ใช้เหตุผลและข้ออ้างต่าง ๆ มาว่าเธอแก้เขิน?
"หวาแวะคุยกับพี่เจนแป๊บเดียวเองค่ะ" คนตัวเล็กเอ่ยเสียงเรียบต่างจากปกติที่มักจะร่าเริงวี๊ดว๊ายอยู่ตลอดเวลา จนเขานั้นดูออกว่าเธอต้องมีเรื่องไม่สบายใจอย่างเเน่นอน
"เป็นอะไร?"
"เปล่านี่คะ ก็ปกติ" ยี่หวาปรับสีหน้าให้ดีขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะข้าง ๆ เขาอย่างเบามือ
"สีหน้าเธอบอกฉันหมดแล้วยัยเอ๋อ มีอะไรก็บอกฉันสิ เผื่อฉันช่วยเธอได้" คนตัวโตเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่น่าฟังกว่าเมื่อก่อนหลายเท่า จนเธอถึงกับต้องเหลือบสายตามองเขาอย่างคนไม่อยากเชื่อหู นี่เขาหัดพูดจาดีเป็นตั้งแต่เมื่อไรกัน?
"หวาบอกพี่ได้จริงเหรอ?"
"ได้สิทำไมจะไม่ได้ล่ะ"
"ห
