หลังจากทานมื้อเย็นเรียบร้อยเธอก็ออกมาเดินเล่นในเขตบ้านที่เธอเคยอาศัยอยู่เเละเติบโตมา เพราะคุณหญิงแก้วตามีแขกมาพบแต่เธอก็ไม่รู้ว่าแขกที่มาเป็นใคร และก็ไม่คิดจะวุ่นวายเป็นนิสัย เธอเพียงออกมารอข้างนอกอย่างเช่นทุกครั้ง จนกระทั่งเดินมาถึงสวนหลังบ้านก็เจอกับแม่บ้านอีกคนที่เธอรู้จักเป็นอย่างดีกำลัง
"พี่แป้งทำอะไรอยู่คะ?"
"อุ้ย! คุณหวาแป้งตกใจหมดเลย" แม่บ้านสาวสะดุ้งโหยงถึงกับใจหล่นตุ๊บ
"นั่นอะไรคะ?"
คิ้วเรียวเริ่มขยับเข้าหากันเพราะเธอนั้นสังเกตเห็นว่าพุ่มไม้ตรงนั่นเริ่มสั่นไหว เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างอยู่ในนั้น ดึงดูดความอยากรู้อยากเห็นในตัวเธอให้ต้องขยับเข้าไปใกล้มากขึ้น
"คุณหวาระวังนะคะ ในนั้นเป็นลูกหมา"
"ลูกหมา?"
"คุณหวา!"
พอรู้ว่าในนั้นมีสิ่งใดยี่หวาก็ไม่รีรอแหวกพุ่มไม้มุดหน้าเข้าไปโดยไม่สนสิ่งใด ทำเอาแม่บ้านที่เป็นห่วงความปลอดภัยของคุณนายสาวก็ถึงกับร้องเสียงดังลั่น
"หงิง หงิง หง
