“นะชา”
“ฉันขี้เกียจ” เด็กสาวเอ่ยผ่านสายโทรศัพท์
“นี่มันเย็นวันเสาร์นะเพื่อน พักอ่านหนังสือสักวันเถอะ มาผ่อนคลายบ้าง” ดาวคะยั้นคะยอ
“ใครให้แกโทรมาชวน”
“เปล่า! ฉันก็แค่ห่วงแก ไม่อยากให้แกเหงา”
“เอาความจริง”
“พี่ธีร์ ชา คือว่า มันวันเกิดพี่เขาเลยนะ พี่เขามาอ้อนวอนฉันเลยนะว่าต้องพาแกมาให้ได้ คิดซะว่าไปทัศนศึกษา นะเพื่อน”
“…”
“นะชา นะ นะ สงสารพี่ธีร์”
“พี่ธีร์เขาจีบฉันใช่ไหม”
“เอาตรง ๆ ไหม…ใช่เพื่อน พี่ธีร์เขาจีบแก”
“งั้นฉันยิ่งไม่ควรไป เพราะพี่เขาจะยิ่งเข้าใจผิดไปใหญ่ว่าฉันมีใจให้เขา”
“แต่มันวันเกิดเขาเลยนะ แกจะทำร้ายจิตใจคนๆ นึงได้ลงคอเหรอ เขาโทรมาหาฉันสามวันติดเพราะแกปฏิเสธเขาแบบไม่มีเยื่อใย สงสารเขาเถอะนะเพื่อน”
“….”
“เพื่อน“
“ได้ เจอกัน”
“เย่ๆๆๆๆ ได้เลยเพื่อนรัก”
เพื่อนรักอีกแล้ว ทุกครั้งที่ยัยดาวเรียกเธอว่าเพื่อนรักมักจะมีเรื่องบ้าๆ ตามมาเสมอ
น้ำชากดวางสายไป จริงๆ พี่ธีร
