บทที่13 ร้องไห้ครั้งเดียวก็พอ

1744 Words

"ไล่ออก!" นับดาวแทบหน้าซีดเผือด เธอไม่อยากถูกไล่ออกตอนนี้และก็ไม่ได้เป็นคนเอาใบมีดโกนซ่อนใส่รองเท้าของเพลงพิณด้วย สาบานได้เลยจริงๆ "ไม่ใช่แค่จะไล่ออกอย่างเดียว ฉันก็จะแจ้งความข้อหาตั้งใจทำร้ายร่างกายของฉัน แกไม่รอดแน่นังดาว!" เพลงพิณยิ่งเชื่อสนิทว่านังเมียน้อยนั่นแหละเป็นคนทำ จะมีใครอื่นได้ล่ะที่ริษยาเธอ "จริงเหรอนับดาว เธอเป็นคนทำเหรอ" ปราภพหันไปถามเลขาสาวอย่างไม่น่าเชื่อ ว่าเด็กสาวที่แสนดีจะกลายเป็นคนร้ายกาจไปได้ เขาไม่น่าหลงผิดเชื่อคำพูดแสนหวานจากเธอจริงๆ "ไม่นะคะเฮีย ดาวสาบานได้ ถึงแม้ว่าดาวจะไม่ถูกกันกับคุณพิณ แต่ดาวก็ไม่ทางใช้วิธีสกปรกแบบนี้แน่นอน เฮียเชื่อใจดาวได้ใช่ไหมคะ" นับดาวหันมาทางเฮียหนึ่งเพื่อขอความช่วยเหลือ เธอไม่ได้เป็นคนทำจริงๆ แต่มีใครบางคนจงใจใส่ร้ายตน "ทำผิดแต่ไม่ยอมรับผิดแบบนี้ น่าจะถูกไล่ออกซะให้เข็ดนะ จริงไหมคะคุณเพลงพิณ" ภาวิดาเงียบนิ่งมานานก่อนจะเข้ามา

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD