“นี่พาใครมาล่ะอาทิตย์…?”
เขาชิงถามขึ้นมาเสียก่อนที่ลูกชายจะทันได้กล่าวอะไร
ครั้นเมื่อแลสบตากับดวงแข…
แผงคิ้วดกดำของนายสมภพก็ขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย…? คับคล้ายคับคลาว่าเคยเห็นรูปหน้างดงามแบบนี้ พิมพ์เดียวกันนี้จากที่ไหนหนอ?
กระทั่งลูกชายเฉลยออกมาในที่สุด
“คุณพ่อครับ… นี่แม่ดวงแข เป็นแม่ของรัตติกรครับ” อาทิตย์แนะนำ
คุณสมภพระบายยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก
คำพูดของอาทิตย์ทำให้คนที่นั่งอยู่บนรถเข็นนึกขึ้นได้ในทันใด ว่าใบหน้าของดวงแขละม้ายคล้ายคลึงกับรัตติกรนั่นเอง
“สวัสดีค่ะคุณท่าน ฉันชื่อดวงแข แล้วนี่ดนัย… ลูกชายฉันค่ะ”
หล่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงนอบน้อม เจียมตน
“ลุกขึ้นมานั่งด้วยกันข้างบนเถอะ”
เจ้าของเรือนระบายยิ้มละไมออกมาอย่างคนใจดี ขณะเอื้อมมือข้างขวาที่ขยับได้ไปลูบศีรษะของดนัยเบาๆ ด้วยความเมตตาเอ็นดู
“แม่ดวงแขกับลูกๆ จะมาอยู่บ้านเราครับคุณพ่อ”
ลูกชายบอก
“จริงรึ… ดีๆ มาอยู่ซ
