“นี่ห้องของดนัยจ้ะ…” ป้าอิ่มผลักบานประตูเข้าไป
เมื่อเห็นสภาพภายในห้อง สีหน้าของดวงแขก็ยังไม่วายตกใจ มันดูโอ่โถงเกินไปจริงๆ สำหรับลูกชายของเธอ แต่ตอนนั้นดนัยยังไม่เห็น เพราะมัวเพลินชมบ่อเลี้ยงปลาคราฟอยู่กับอาทิตย์
“เอ่อ... ให้ดนัยนอนห้องเดียวกับแขก็ได้ค่ะ”
“อุ๊ย… จะมาประหยัดห้องอะไรกันตอนนี้ ห้องหับมีออกเยอะแยะ”
ป้าอิ่มไม่ได้สนใจคำทัดทานของดวงแขเลยแม้แต่น้อย แต่พาเดินวกกลับไปยังอีกห้องซึ่งอยู่อีกฟากของเรือน เป็นอีกห้องขนาดใหญ่ที่อยู่ติดกับห้องนอนของอาทิตย์
“ส่วนห้องนี้ของหนูรัตติกรจ้ะ” ป้าอิ่มบอก
รัตติกรมองตามบานประตูห้องที่มือของป้าอิ่มผลักเข้าไปเบาๆ
ซึ่งตอนนั้นหญิงสาวก็รู้ได้ทันทีว่าเหตุใดอาทิตย์จึงต้องให้เธอนอนในห้องที่อยู่ติดกับห้องนอนของเขา
“ทำไมเขาไม่สั่งให้หนูนอนห้องเดียวกับเขาให้รู้แล้วรู้รอดเสียเลยล่ะ…” เมื่อดวงแขเดินห่างออกไปไกลเกินกว่าจะได้ยิน รัตติกรกระซิบถามเบาๆ
