Evet kocamdı. Utanmam saçmalıktan başka bir şey değildi.
Belimden tutup bana bakmadan duşakabine yönlendiren Pamir ile sarsak adımlarla büyük kabine ilk adımı mı attım.
Gözlerim uykusuzluktan sızlıyordu, uyumuştum ama sanki hiç uyumamışım gibi üzerim de halsizlik mevcuttu.
İkimizin de kabine girmesiyle kapıları kapatan Pamir suya doğru ilerletti, her adımım ne kadar ileriye gitse de kaçmak için an kolluyor gibi bir hâlim vardı.
Hastayken, sudan nefret ediyordum. Sadece battaniyeme sarılıp uyumak bana daha iyi geliyordu.
Sesli bir şekilde ofladığım da Pamir beni takmayıp, belimden hafifçe ittirip beni suyun altına bırakığında ellerimi göğsümün altında toplayıp "Üşüdüm." diye isyan edip başımı eğdim.
Buz gibi su başımdan aşağı akıyordu. Tam önümde duran Pamir'de bir adım bile öte
